Κύριε διευθυντά
Στις 8 Οκτωβρίου οι πολίτες της Αθήνας (και των άλλων πόλεων) θα κληθούν να εκλέξουν τον επόμενο δήμαρχο της πόλης. Η θέση δεν είναι άνευ σημασίας αφού ο νέος άρχων θα πρέπει να διαχειριστεί πολλά, και εν πολλοίς δυσεπίλυτα, προβλήματα. Ενώ λοιπόν θα περίμενε κάποιος να γίνεται ένας ουσιαστικός διάλογος για τα μεγάλα προβλήματα της πόλης, βρισκόμαστε στην απόλυτη ραστώνη. Ισως επηρεάζει και το θέρος, αλλά είναι προβληματικό ένα μήνα και κάτι πριν από τις εκλογές να μη γίνεται συζήτηση, να μην τίθενται ερωτήματα ώστε να δοθούν και εγκαίρως απαντήσεις, πριν οι πολίτες πάνε στο ταμείο-κάλπη.
Ουδείς μιλάει για την καθαριότητα της πόλης. Ως παράδειγμα εργασίας θα χρησιμοποιήσω τη γειτονιά μου, τα Εξάρχεια. Μια περιοχή όμορφη, με βαθύ παρελθόν αλλά και με μέλλον. Μια περιοχή, όμως, βρώμικη. Με κτίρια μουντζουρωμένα με γκράφιτι, με ασχημοσύνες που καταστρέφουν υπέροχα νεοκλασικά και δίνουν μια εικόνα εγκατάλειψης της περιοχής. Σχεδόν τρία χρόνια κάτοικος της περιοχής δεν έχω δει έναν τοίχο να καθαρίζεται. Μα θα πει κανείς ότι θα μουντζουρωθεί ξανά την επόμενη ημέρα. Αυτό, όμως, είναι αδιάφορο. Οφείλει ο δήμος να τον αποκαταστήσει και ταυτόχρονα να φροντίσει ώστε να πιάσει αυτόν που τον βανδάλισε και να του επιβάλει ένα αυστηρό πρόστιμο, το οποίο θα καταλογίζεται άμεσα στην εφορία προς είσπραξη. Οφείλει ο δήμος να προστατεύει την εικόνα της πόλης, διότι αυτή η εικόνα μαρτυρά και το ποιοι είναι οι κάτοικοί της.
Ουδείς μιλάει για το ότι η Αθήνα έχει μετατραπεί σ’ ένα τεράστιο γιαπί, με κεντρικούς δρόμους όπως η Πανεπιστημίου να αποτελούν εργοτάξιο για πάνω από τρία χρόνια χωρίς ορατά αποτελέσματα. Ουδείς μιλάει για την εικόνα διάλυσης των δομών της πόλης, με διαλυμένα πεζοδρόμια, με χαλασμένες στάσεις λεωφορείων, με ερειπωμένα οικήματα που στέκουν σαν εν δυνάμει δήμιοι πάνω από τα κεφάλια των ανυποψίαστων διαβατών. Ουδείς μιλάει, δε, και για το θέμα της ασφάλειας. Σαφώς, αυτό αφορά κυρίως την κεντρική εξουσία, που μέσω του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη ασκεί την αστυνόμευση. Δεν μπορεί, όμως, ο δήμος να είναι απών. Δεν μπορεί να μην αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, δεν μπορεί να μην κυνηγάει αδιάκοπα την κυβέρνηση για το ζήτημα της ασφάλειας. Δεν μπορεί ο δήμος να δέχεται ότι γειτονιές της Αθήνας είναι παραδομένες στην ανομία, αλλά δεν υπάρχει ζήτημα διότι δεν είναι κοντά στις εμπορικές και τουριστικές γειτονιές.
Τα παραπάνω είναι λίγα από τα δεκάδες θέματα που οφείλουν να τεθούν στον δημόσιο διάλογο ώστε όλοι οι υποψήφιοι να παρουσιάσουν τις θέσεις τους, ν’ αναλύσουν τα σχέδιά τους, να δώσουν απαντήσεις. Ας ελπίσουμε ότι η επάνοδος μετά την ανάπαυλα του Δεκαπενταύγουστου θα σηματοδοτήσει την έναρξη του αναγκαίου αυτού διαλόγου για το μέλλον της Αθήνας.
