Κύριε διευθυντά
Η εκτεταμένη αναφορά της «Κ» της 16.7.2023 στην κηδεία της βασίλισσας Φρειδερίκης (1981) μου δίνει την αφορμή ν’ αναφερθώ συνοπτικά στο μέγιστο έργο της ζωής της, που ήταν, κατά τη διάρκεια της ανελέητης εμφύλιας διαμάχης, η δημιουργία των παιδοπόλεων της «Βασιλικής Πρόνοιας», οι οποίες φιλοξένησαν χιλιάδες ορφανά παιδιά αμφοτέρων των αντιμαχόμενων παρατάξεων, πάντοτε κατόπιν αιτήσεως των κηδεμόνων ή και των ίδιων των παιδιών, χωρίς διακρίσεις ή άλλους διαχωρισμούς, χωρίς να μας δηλητηριάζουν με ανώφελα μίση και μάταιους διχασμούς. Αυτό το τόσο πολύπλοκο και πολυσύνθετο έργο, μπορεί αδιστάκτως να χαρακτηριστεί μοναδικό και ανεπανάληπτο. Ισως πρέπει να ανατρέξουμε στον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τραϊανό (98-117 μ.Χ.) για να βρούμε τόσο γενναία και σωτήρια μέτρα υπέρ των απροστάτευτων παιδιών.
Η αείμνηστη βασίλισσα επέλεξε για την επιτυχία της τιτάνιας προσπάθειας που ανέλαβε ό,τι καλύτερο διέθετε η ελληνική κοινωνία. Μεταξύ αυτών και η κορυφαία Ελληνίδα παιδαγωγός Καλλιόπη Μουστάκα, του κύκλου του Ευαγγέλου Παπανούτσου και του παπα-Γιώργη Πειρουνάκη. «Οι παιδοπόλεις ήταν ένα καταφύγιο γαλήνης και προόδου για τα παιδιά που είχαν ανάγκη προστασίας στις δύσκολες ημέρες του Εμφυλίου και αμέσως μετά», όπως επιγραμματικά το διατύπωσε ο παιδίατρος Κώστας Μπαρμπής, ο οποίος τελείωσε το Δημοτικό στις παιδοπόλεις σε ηλικία 15 ετών. Αριστούχος στο Γυμνάσιο πέτυχε εκ των πρώτων στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ και σταδιοδρόμησε, λίαν επιτυχώς, στην Ανατολική Αττική.
Παρά ταύτα, ιδίως μετά τη μεταπολίτευση, η Αριστερά, κυρίαρχη στον τομέα της κουλτούρας, δαιμονοποίησε τη Φρειδερίκη, ακριβώς για τον σωτήριο ρόλο που έπαιξε στη ζωή χιλιάδων τροφίμων η παραμονή τους στις παιδοπόλεις, και κυριολεκτικά τη μετέβαλε σε σάκο του μποξ και της προσάπτουν πλείστα όσα, ανύπαρκτες καταστάσεις και καταφανή ψεύδη. Ποικιλώνυμοι «ιστορικοί», «ερευνητές» της μεταπολίτευσης, οι πλείστοι των οποίων αγνοούν προκλητικά τις πρωτογενείς πηγές πληροφόρησης, που είναι αποκλειστικά οι τρόφιμοι, κατασκευάζουν μύθους –«φασιστικά κάτεργα οι παιδοπόλεις της Φρειδερίκης»–, τους οποίους αναπαράγουν διά της συνεχούς επαναλήψεως, τις προβάλλουν ακαταπαύστως και έτσι τις μεταβάλλουν σε πεποιθήσεις, οι οποίες κατά τις αντιλήψεις τους δεν χρήζουν ερεύνης.
Τη μνήμη της Φρειδερίκης για τη συγκεκριμένη δραστηριότητά της δεν την υπερασπίζονται ούτε οι πάλαι ποτέ «Ηρακλείς του Στέμματος» ούτε οι θαυμαστές της λενινιστικής ηθικής (το να λέμε την αλήθεια είναι αστική προκατάληψη). Την υπερασπίζονται όμως οι χιλιάδες τρόφιμοι, που πέρασαν τις φιλόξενες πύλες των παιδοπόλεων και ιδίως οι γιοι και οι θυγατέρες των ανταρτών του λεγόμενου ΔΣΕ, που πέρασαν χρόνια και χρόνια σε αυτές, ποτέ βιαίως αλλά πάντα με τη συναίνεση των κηδεμόνων τους και φρονώ ότι μεγαλύτερος έπαινος για τη νεκρή βασίλισσα δεν μπορεί να υπάρξει.
Προτείνω λοιπόν στους παραπάνω αναφερόμενους «ιστορικούς» και «ερευνητές» να ανατρέξουν στην ιστοσελίδα «Εφήμερος Λόγος» του καθηγητή της Γαλλικής Φιλολογίας Σταύρου Καλαϊτζόγλου, ο οποίος διετέλεσε τρόφιμος παιδοπόλεων 14 ολόκληρα χρόνια, για να διαπιστώσουν από πρωτογενείς πηγές το επίπεδο των παιδιών των παιδοπόλεων. Ακόμα τους προτείνω και τα βιβλία: «Κεραύνια Ορη» εκδόσεις Ι. Σιδέρης, του καρδιολόγου Χρήστου Βενέτη. «Σκόρπιες μνήμες», του φιλολόγου Ελληνικής και Αγγλικής Φιλολογίας Περικλή Λεύκα, εκδόσεις Ελκυστής. «Τα παιδοπολιτικά, από την απώλεια στην καταλλαγή», του φιλολόγου της Γαλλικής γλώσσας Σταύρου Κλώρη. «Επιστολές», εκδόσεις ΑΡΜΟΣ, του επίτιμου δικηγόρου Αντώνη Βενέτη. «Η εποχή της φωτιάς» εκδόσεις Επίκεντρο, του γιατρού Βασίλη Σάνδρη. «Μνήμες που δεν έσβησε ο χρόνος», του αείμνηστου γεωπόνου Κώστα Δήμου. «Ορεινό – το μπαλκόνι του Πωγωνίου», του δασκάλου Χαράλαμπου Βαλερά. «Το ηλιοβασίλεμα της ξενιτιάς», εκδόσεις Τσώνη, Μελβούρνη 2004, της Βασιλικής Πάζιου – Τζιώκα, κόρης αντάρτη του ΔΣΕ με τέσσερα παιδιά στο αντάρτικο και πέντε στις παιδοπόλεις της Φρειδερίκης. Γράφει: «Αν και πέρασα τόσο ωραία στο χωριό μου, ήμουν χαρούμενη που βρέθηκα πάλι στην παιδόπολη, στο δικό μου περιβάλλον. Η φτώχεια που είδα στο χωριό μου αυτές τις μέρες με έκανε να αισθανθώ για μία ακόμα φορά απέραντη ευγνωμοσύνη για τη βασίλισσα Φρειδερίκη».
