Κύριε διευθυντά
Θυμούνται όσοι ασχολούνται από παλιά με το πρόβλημα της ενέργειας ότι στο αποκορύφωμα της κρίσης του πετρελαίου, ο πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ χαρακτήρισε το ενεργειακό ως ηθικά ισοδύναμο με τον πόλεμο (the moral equivalent of war).
Περίμενα να ακούσω μια παράφραση του παραπάνω στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για τις φωτιές στα ελληνικά δάση. Κάτι όπως «πρέπει να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα των πυρκαγιών ως δημοσιονομικά ισοδύναμο με τον πόλεμο». Οπως δηλαδή παίρνουμε χωρίς δυστοκία αποφάσεις για εξοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων με τα πιο σύγχρονα μέσα, έτσι πρέπει να θωρακίσουμε τη χώρα με τα τελευταία μέσα της τεχνολογίας, σε μηχανήματα και τεχνητή νοημοσύνη, για να μπορούμε να αποτρέπουμε έγκαιρα και αποτελεσματικά κάθε πυρκαγιά στα δάση.
Αυτό που άκουσα στη Βουλή ήταν ότι «πρέπει να προσεγγίσουμε το μεγάλο πρόβλημα που δοκιμάζει και ταλανίζει την πατρίδα μας με σοβαρότητα, ωριμότητα, υπευθυνότητα με πρακτικές που είναι δοκιμασμένες στη ζυγαριά του αληθινού, του συγκεκριμένου, του εφαρμόσιμου, του κοστολογημένου». Δεν ήταν τα λόγια που ακούμε όταν το πρόβλημα αφορά την εθνική άμυνα και η διαφορά εύχομαι να είναι μόνο θέμα διατύπωσης.
Οι ειδικοί λένε ότι η ελαχιστοποίηση της μεγάλης φωτιάς στα δάση με τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας είναι στόχος ακριβός αλλά όχι ανέφικτος, ότι πρέπει στην προσπάθεια αυτή όλοι να συμβάλουμε και ότι για την επίτευξη ή μη του στόχου όλοι τελικά θα κριθούμε. Και εμείς σαν πολίτες αλλά κυρίως η ηγεσία μας.
