Κύριε διευθυντά
Ως συνεισφορά αναγνώστη στον διάλογο Μανδραβέλη – Θεοδωρόπουλου σημειώνω ότι ο κ. Τάκης Θεοδωρόπουλος δηλώνει ισλαμόφοβος: «Στη Γαλλία [Μελανσόν και λοιποί] υποστήριζαν ότι οι σφαγείς του Μπατακλάν, του Charlie Hebdo… δεν ήσαν παρά οι εξαιρέσεις» (24.8.2022), «Φοβάμαι τον ζωσμένο με εκρηκτικά ισλαμιστή… οι περισσότεροι τρομοκράτες είναι μουσουλμάνοι» (10.5.2023), «Αν λέμε “πολυπολιτισμική Ευρώπη” εννοούμε στην πραγματικότητα μια “διπολιτισμική Ευρώπη”… διχασμένη ανάμεσα στις κατακτήσεις του δικού της πολιτισμού και… τον μουσουλμανικό» (5.2.2023).
Συμφωνώ ότι η ισλαμοφοβία δεν πρέπει να αποτελεί έγκλημα. Δεν παύει ωστόσο να αποτελεί λάθος. Πιστεύει πραγματικά ο αρθρογράφος ότι οι σφαγείς του Μπατακλάν είναι αντιπροσωπευτικοί των 5 εκατομμυρίων Γάλλων μουσουλμάνων; Μήπως έχει στατιστικές με τον αριθμό των μουσουλμάνων, χριστιανών ή ινδουιστών τρομοκρατών; Μήπως, ακόμη και αν δεχτούμε ότι η Γαλλία κινδυνεύει από τους μουσουλμάνους, συνάγεται ότι η Νορβηγία του Μπρέιβικ ή η Ελλάδα των Μιχαλολιάκου και Κουφοντίνα έχουν μουσουλμανικό θέμα; Και τι ακριβώς είναι η «μονοπολιτισμική» Ευρώπη – ο συνδυασμός Πάσχου Μανδραβέλη και (τέως) μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθίμου; Τους μουσουλμάνους περιμένουμε για να γίνουμε πολυπολιτισμικοί;
Η δαιμονοποίηση των μουσουλμάνων (σχεδόν 5% του πληθυσμού της Ελλάδας, 10% του πληθυσμού της Δυτικής Ευρώπης και 25% του παγκόσμιου) όχι μόνο δεν λύνει προβλήματα αλλά δημιουργεί νέα. Ουγγαρία και Ιταλία, μεταξύ άλλων, φέρεται πλέον να κάνουν θεαματική κωλοτούμπα και να αναζητούν εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες για να στηρίξουν την οικονομία τους. Υπάρχει κανείς που να θεωρεί ότι η Ευρώπη, με έλλειμμα εκατομμυρίων εργαζομένων, θα τους βρει αφήνοντας απ’ έξω μουσουλμάνους Αφρικανούς, Αραβες και Ασιάτες;
