Κύριε διευθυντά
Μεταφέρω από το άρθρο των ∆ημητρίου και Φώτη Ντελή στην «Καθημερινή» (18.2.2017): Αγροτικοί συνεταιρισμοί, αλήθειες και έριδες από τον Ελευθέριο Βενιζέλο έως σήμερα:
«…Το ερώτημα είναι: Μπορούμε οι Ελληνες να φτιάξουμε βιώσιμους συνεταιρισμούς;».
«Τα παραδείγματα της Ολλανδίας και της Δανίας πρέπει να μας καθοδηγήσουν. Πρώτον, επιτυγχάνονται οικονομίες κλίμακας. Δεύτερον, παρέχει τη δυνατότητα προμήθειας εισροών σε χαμηλές τιμές. Τρίτον, μεταποιεί το προϊόν και αυξάνει την αξία του. Τέταρτον, βρίσκει κανάλια διάθεσης των προϊόντων και, πέμπτον, αυξάνει την απασχόληση. Ολα αυτά θα επιτυγχάνονταν καλύτερα εάν το μέγεθος των γεωργικών εκμεταλλεύσεων ήταν βιώσιμο, που είναι εφικτό με τη δημιουργία υπηρεσίας τράπεζας γης στους συνεταιρισμούς».
Αν δεν πάρουμε τέτοια μέτρα, πάντα η γεωργία μας θα υπολείπεται σε ανταγωνιστικότητα και θα αιωρείται η σκιά της οικονομικής κρίσης πάνω από τη χώρα.
Γιατί η ύπαρξη συνεταιρισμών είναι επίκαιρη σήμερα, μετά την καταστροφή στη Θεσσαλία;
Γιατί υπάρχει η ανάγκη της αναδιοργάνωσης της παραγωγής και διάθεσης των αγροτικών προϊόντων, ώστε όλοι οι πόροι που θα διατεθούν από την Πολιτεία και την Ε.Ε. να μην πάνε χαμένοι και ό,τι κτισθεί από εδώ και πέρα να μην είναι πάνω στη λάσπη του «Ντάνιελ».
Πώς μπορούμε να ελπίζουμε ότι τα χρήματα που θα δοθούν, θα παραμείνουν στην ύπαιθρο και θα αυγατίσουν για τους πραγματικά πληγέντες και ότι δεν θα ικανοποιήσουν άλλες επιθυμίες;
Πώς θα κατανεμηθούν σε υποδομές, σε απορροφήσιμες παραγωγές;
Αν περιμένουμε οι αγρότες να συνεταιρισθούν μόνοι τους και μάλιστα τώρα, είμαστε αιθεροβάμονες.
Πρέπει με νόμο να δημιουργηθούν σε όλες τις πληγείσες περιοχές αναγκαστικοί συνεταιρισμοί, η λειτουργία των οποίων έχει φέρει εξαιρετικά αποτελέσματα (Συνεταιρισμοί μαστιχοπαραγωγών, κροκοπαραγωγών, Σάμου, Σαντορίνης).
Σύμφωνα με το άρθρο 12 παρ. 5 του Συντάγματος «…5. Επιτρέπεται η σύσταση με νόμο αναγκαστικών συνεταιρισμών που αποβλέπουν στην εκπλήρωση σκοπών κοινής ωφέλειας ή δημόσιου ενδιαφέροντος ή κοινής εκμετάλλευσης γεωργικών εκτάσεων ή άλλης πλουτοπαραγωγικής πηγής, εφόσον πάντως εξασφαλίζεται η ίση μεταχείριση αυτών που συμμετέχουν». Η ρύθμιση αυτή καθιστά τη συμμετοχή των μελών του συνεταιρισμού υποχρεωτική, εφόσον ο αναγκαστικός συνεταιρισμός επιδιώκει τους στόχους της διάταξης, και εξασφαλίζεται η ίση μεταχείριση των παραγωγών μελών του.
Στην περίπτωση της καταστροφής, όπου χρειάζεται συγκροτημένη προσπάθεια αναδιοργάνωσης, είναι προφανές ότι εκπληρούνται σκοποί κοινής ωφέλειας και δημοσίου ενδιαφέροντος. Το εργαλείο της τράπεζας γης και όλες οι εξαιρετικές προτάσεις του ανωτέρω άρθρου μπορούν να εφαρμοσθούν σε αυτούς τους συνεταιρισμούς, που μπορούν να καταστούν και πρότυπα αγροτικής ανάπτυξης. Οπως πολύ ορθά επισημαίνουν οι συγγραφείς: Η τοπική ανάπτυξη πρέπει να περάσει στους συνεταιρισμούς και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Συμπληρώνω: με έλεγχο, χωρίς χαριστικούς διορισμούς, χωρίς κομματικοποίηση, με στελέχη!
Μόλις δε, οι συνεταιρισμοί αυτοί σταθεροποιηθούν, αναπτυχθούν και αλλάξουν την τοπική οικονομία, θα μπορούν οι ίδιες οι συνελεύσεις τους να αποφασίσουν τη μετατροπή τους σε ελεύθερους.
