Κύριε διευθυντά
Θέλω να σας συγχαρώ για τη σωστή και πλήρη ενημέρωση από την εφημερίδα σας για το θέμα των νέων ταυτοτήτων.
Τις ημέρες αυτές ορισμένοι «κύκλοι» που αντιδρούν για τη νέα ταυτότητα, έχουν προκαλέσει πανικό καθώς, «…πολλοί σπεύδουν να ανανεώσουν τις ταυτότητές τους “παλαιού τύπου” για να γλιτώσουν από το χάραγμα. Είναι οι ίδιοι που στη δεκαετία του ’90 αντιδρούσαν στις τότε νέες ταυτότητες, που τώρα είναι παλιές, επειδή δεν ανέγραφαν το θρήσκευμα. Και τώρα υπερασπίζονται τις ταυτότητες που μάχονταν τότε. Πώς αλλιώς μπορείς να ορίσεις την παράνοια;» («Κ» 22.8.2023, άρθρο Τ. Θεοδωρόπουλου). Το ίδιο σχεδόν αναφέρει και ο καθηγητής του ΑΠΘ ∆ημήτρης Λιβάνιος, προσθέτοντας: «Η λαϊκή θρησκευτικότητα σε κάποιο βαθμό υποκινείται από θρησκευτικούς κύκλους, από μοναστήρια, είναι χώρος που αρδεύεται από παρεκκλησιαστικές οργανώσεις, αλλά δεν λειτουργεί με ενιαίο τρόπο» («Κ» 28.8.2023).
Εμείς, με την αδύναμη φωνή μας και με ταπεινοφροσύνη, επισημαίνουμε: Πολυφωνία και παραφωνία και ειδικά μέσα από το Facebook, όπου ο καθένας, «θρησκευόμενος» ή μη, μιλάει ως ειδικός για «συνωμοσιολογίες και τερατολογίες, για τσιπάκια, για τον αριθμό του θηρίου, για χάραγμα, για σφράγισμα κ.λπ.»…
Βλέπουμε ένα έργο…, με «πρωταγωνιστή» τον Αντίχριστο, ενώ ο Ιησούς Χριστός παίζει τον ρόλο του «κομπάρσου»…
Ο Κύριος δεν θέλει «ακολούθους» ή «οπαδούς», αλλά «συνειδητούς» πιστούς, όχι «ακροατές», αλλά «εκτελεστές» του λόγου Του (Επιστολή Ιακώβου, 1.22: «Αυτόν τον λόγο να τον κάνετε πράξη, κι όχι μόνο να τον ακούτε ξεγελώντας τον εαυτό σας»), που θα γίνουν «μαθητές» Του και θα τους κάνει «καινούριους εν Χριστώ ανθρώπους», που θα πιστεύουν –υπακούουν, εμπιστεύονται– στον λόγο Του, πως ό,τι είναι γραμμένο, αυτό και θα γίνει!
Αυτοί, και μόνο αυτοί, γνωρίζουν αλλά και εμπιστεύονται ότι:
1. Το Αγιο Πνεύμα τους σφράγισε, ως αναγνώριση από τον Θεό των πιστών Του και της αποδοχής της πίστης τους (Προς Εφεσίους 1.13, 4.30), και έτσι θα διακρίνει τους δικούς Του διά της σφραγίσεώς τους στο μέτωπό τους (Αποκάλυψις 7.2-4)!
2. Οπως και οι μαθητές του Κυρίου, έτσι κι αυτοί «προσμένουν τη μακάρια ελπίδα, και την επιφάνεια της δόξας του μεγάλου Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού…» (Προς Τίτον 2.13)!
3. Το βιβλίο της Αποκάλυψης παρουσιάζει την Αποκάλυψη του Κυρίου Ιησού Χριστού, και όχι του Αντίχριστου…
Ετσι, πιστεύουμε ότι κάποιος αντέστρεψε τα πράγματα, αλλά και το πρόσωπο που πρέπει να προσδοκούμε… Απομένει πλέον σ’ εμάς να αποφασίσουμε ποιος θέλουμε να είναι ο πρωταγωνιστής της ζωής μας…
Εχουμε άραγε διαλέξει τον Κύριο Ιησού Χριστό; Εάν ναι, κανένας δεν θα μας παραπλανήσει. Ούτε ο ∆ιάβολος, ούτε οι ακόλουθοί του!
