Κύριε διευθυντά
Συγχαρητήρια για τις σκληρές αντικειμενικές αλήθειες του άρθρου σας «Ή θα σοβαρευτούμε ή θα βουλιάξουμε» στο φ. της 10ης/9.
Δυστυχώς για ορισμένους, η αντικειμενικότητα μεταφράζεται σε διασπορά ευθυνών, όπου θύτες και θύματα γίνονται ένα. Οι Οικολόγοι Πράσινοι προειδοποιούσαμε επί δεκαετίες για τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής, αλλά οι αντικειμενικές καταστροφικές επιπτώσεις έγιναν άλλοθι για να αποκρυφτούν εγκληματικές ευθύνες προσώπων.
Ορθώς επισημαίνετε ότι η επιβίωση της χώρας απειλείται. Οπότε απαιτούνται ριζικές ανατροπές, που καθίστανται αδύνατες όσο μιλάμε αορίστως για ευθύνες πολιτών και πολιτικών.
Αρνούμαι το «Μαζί τα φάγαμε» του μακαρίτη Πάγκαλου. Δεν τα φάγαμε μαζί! Δεν υπάρχει ενιαία συλλογική ευθύνη, αλλά ένα σύνθετο πλέγμα, με διαφορετικό βαθμό και είδος ευθύνης καθενός μας.
Επομένως η υγιής δημοσιογραφία οφείλει να αναδείξει συγκεκριμένες ευθύνες κάθε προσώπου.
Αλλιώς θα βουλιάξουμε.
Ξεκινώντας από τους απλούς πολίτες: Οι στατιστικές αποδεικνύουν ότι οι Ελληνες δεν έχουμε αυξημένη τάση για παρανομία σε σχέση με άλλους Ευρωπαίους. Στην Ελλάδα όμως απουσίαζαν οι έλεγχοι, ιδιαίτερα περιβαλλοντικών και χωροταξικών παραβάσεων. Στη Δανία ή στη Γερμανία δεν γίνεται ανεκτός όποιος καυχιέται ότι «λαδώνει» ή χτίζει αυθαίρετο. Κληρονομήσαμε το χουντικό κέλευσμα «Κοίτα τη δουλειά σου» και εθιστήκαμε να κάνουμε τα στραβά μάτια, γιατί συχνά η παρανομία είχε καθεστωτική στήριξη.
Στο επίπεδο της δημόσιας διοίκησης, πράγματι συναντούμε αντιεπαγγελματικές συμπεριφορές. Ωστόσο κατά την κυβερνητική μου θητεία, διαπίστωσα ότι η αναποτελεσματικότητα οφείλεται κυρίως στο απαράδεκτο management, διοικήσεων διορισμένων από ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ., με πρώτο μέλημα τις εξυπηρετήσεις ημετέρων και όχι την αποτελεσματικότητα. Η συλλήβδην απαξίωση του «δημοσίου» γίνεται εργαλείο απόκρυψης αυτής της πραγματικότητας. Είναι τραγική ειρωνεία να εκτοξεύουν μύδρους οι ίδιοι οι υπαίτιοι.
Στο ανώτατο επίπεδο, τολμώ να γράψω ότι η δικαστική εξουσία έχει μέγιστο μερίδιο ευθύνης για το κλίμα ατιμωρησίας. Στις ΗΠΑ, ο πολύς Μπέρνι Μέιντοφ πέθανε στη φυλακή. Στην Ελλάδα μεγαλόσχημοι αποφυλακίστηκαν ταχύτατα, με πολύ λιγότερα προβλήματα υγείας. Οταν δεν έχει προσαχθεί ούτε ένας ύποπτος για το σκάνδαλο Νovartis, κάθε άλλο επιχείρημα περιττεύει.
Και καταλήγω με τις ευθύνες της κυβέρνησης. Ορθώς ξεκινάτε το άρθρο σας αναφερόμενος στον πρωθυπουργό. Είναι όμως ζήτημα λαθεμένης επιλογής προσώπων ή πολιτικής επιλογής; Στο εξαίρετο βιβλίο «Το δόγμα του Σοκ», η Ναόμι Κλάιν τεκμηριώνει ότι ο νεοφιλελευθερισμός ευνοείται σε τέτοιο βαθμό από καταστροφές, που εάν δεν τις προκαλέσει η φύση, τις προκαλεί ο ίδιος, όπως τον πόλεμο στο Ιράκ.
Η κυνική εκμετάλλευση καταστροφών, από το τσουνάμι στο Πουκέτ έως τον τυφώνα «Κατρίνα», προκάλεσε και κλίμα συνωμοσιολογίας, όπως ότι η πανδημία COVID-19 προκλήθηκε… από σκοτεινά κέντρα.
Δυστυχώς τέτοιες ασυναρτησίες συσκοτίζουν την αμείλικτη πραγματικότητα, από τη Φλόριντα μέχρι τη Θεσσαλία: Κάποιοι ανησυχούμε ειλικρινά για τις κρατικές ανεπάρκειες και διεκδικούμε ένα αποτελεσματικό κράτος, που προστατεύει τους πολίτες. Δυστυχώς οι νεοφιλελεύθεροι θεωρούν το ισχυρό κράτος χειρότερο εφιάλτη από τις θεομηνίες. Εκεί που εμείς θρηνούμε θύματα και καταστροφές, εκείνοι βλέπουν χρυσοφόρες μπίζνες.
Ορθώς λοιπόν επισημαίνετε «Είμαστε σε έναν καινούργιο πόλεμο», αλλά αμφιβάλλω για το εάν σύσσωμοι οι πολίτες και οι πολιτικοί ανήκουμε στο ίδιο στρατόπεδο.
