Κύριε διευθυντά
Αφορμή για την επιστολή μου αποτελεί πρόσφατη επίσκεψή μου στην Πάργα του νομού Πρέβεζας και στο μεσαιωνικό της κάστρο. Πλήθος κόσμου, κυρίως αλλοδαπών τουριστών, επισκέπτεται το αξιοθέατο αυτό, που δεσπόζει στον βράχο πάνω από το λιμάνι.
Πρώτη αρνητική εντύπωση, που με προετοίμασε για το τι θα επακολουθούσε, η ελεύθερη είσοδος. Ψάχνοντας κάποια πινακίδα που να περιγράφει περιληπτικά την πλούσια ιστορία αυτού του μοναδικού μνημείου, συνειδητοποίησα ότι οι μόνες πινακίδες που υπάρχουν προειδοποιούν τον επισκέπτη ότι η επίσκεψη γίνεται με δική του ευθύνη. Προχωρώντας στον χώρο του μνημείου, η εικόνα της πλήρους εγκατάλειψης είναι αποκαρδιωτική: πλακόστρωτο ρημαγμένο, μονοπάτια και σκάλες κατεστραμμένες, τοιχία έτοιμα να γκρεμιστούν ακόμα και με έναν μέτριο άνεμο. Το χειρότερο, μια ζούγκλα από ξερά αγριόχορτα, καθώς και κομμένοι και στοιβαγμένοι σε διάφορα σημεία κορμοί δέντρων, έτοιμοι να γίνουν παρανάλωμα ανά πάσα στιγμή.
Πώς να μην αναλογισθεί κανείς το πόσο θα είχε αναδειχθεί και αξιοποιηθεί τουριστικά αυτό το μνημείο εάν βρισκόταν στο εξωτερικό, και τι έσοδα θα απέφερε στο κράτος, ακόμα και με την επιβολή ενός συμβολικού εισιτηρίου. Το τραγικό είναι ότι παρόμοια εικόνα επικρατεί και σε πολλά άλλα μνημεία της χώρας, δίνοντας την εντύπωση στον ξένο επισκέπτη ότι τελικά δεν μας αξίζει ο τόπος που κληρονομήσαμε για να ζούμε.
