Κύριε διευθυντά
Οδηγός δικύκλου στρίβει αριστερά στην οδό Σκουφά, αφού έχει πρώτα ανέβει την οδό Ομήρου (με κατεύθυνση προς τον Λυκαβηττό) ακολουθώντας δηλαδή την ανάποδη πορεία και στους δύο δρόμους που είναι μονοδρομημένοι προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Παρότι στο απέναντι πεζοδρόμιο επί της Σκουφά αντιλαμβάνεται την παρουσία ομάδας ειδικών φρουρών που πίνουν φραπέ, δεν φαίνεται να πτοείται, και συνεχίζει να χρησιμοποιεί τη Σκουφά αμφίδρομα περνώντας ξυστά από τους ειδικούς φρουρούς, οι οποίοι και αυτοί με τη σειρά τους δεν φαίνεται να ενοχλούνται. Στο ύψος της Μασσαλίας, όπου η Σκουφά δεν διαθέτει διάβαση, εβδομηντάρης πεζός αποπειράται ξαφνικά να περάσει τον δρόμο γιατί αφενός δεν βλέπει να ανεβαίνει τροχοφόρο από την αναμενόμενη μεριά, δηλαδή αυτής των Εξαρχείων, αφετέρου δεν αντιλαμβάνεται τον ήχο που κάνει η μηχανή (μειωμένης έντασης λόγω κατήφορου) του δικύκλου λόγω προβλημάτων ακοής που σχετίζονται με την ηλικία του. Ενα τροχαίο με αυτά τα δεδομένα δεν είναι και τόσο απίθανο με θύμα τόσο τον πεζό, αλλά ακόμη και τον οδηγό του δικύκλου, που πολύ συχνά δεν φοράει κράνος. Εως και την πιθανότητα του ατυχήματος η περιγραφή δεν αποτελεί φανταστικό σενάριο, αλλά αποτυπώνει την καθημερινότητα στους δρόμους της Αθήνας. Εάν δεν θέλουμε να τρέχουμε και να μη φτάνουμε, εκ των υστέρων (για τροχαία, Τέμπη και πλημμύρες), πρέπει να εστιάζουμε συνεχώς στην πρόληψη του χειρότερου πιθανού σεναρίου όπως η πιο πάνω περιγραφή. Επιμύθιο: Οι ευθύνες ενός τέτοιου ατυχήματος θα αποδοθούν στην επιπολαιότητα του οδηγού, στην απουσία κράνους ή στην έλλειψη ακουστικού βαρηκοΐας του ηλικιωμένου. Για τις ευθύνες της έλλειψης αστυνόμευσης που έχει επιβάλει το «κεκτημένο» της καταπάτησης του ΚΟΚ (μέσω «χρησικτησίας») ποιος, επιτέλους, θα ασχοληθεί;
