Kύριε διευθυντά
Στις 16/9/2023 δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» η επιστολή μου «Παιδοπόλεις Φρειδερίκης και μία άλλη άποψη». Στις 23/9/2023 δημοσιεύθηκαν δύο επιστολές «Το όχι του Ζολώτα στη Φρειδερίκη», του κ. Ιορδάνη Παπαδόπουλου και το «Παιδοπόλεις και παιδομάζωμα» του κ. Ιωάννη Κουφάκη, που σχολίαζαν τη δική μου.
Ο κ. Κουφάκης γράφει: «Ομως, ενώ ο κ. Βενέτης καταθέτει την προσωπική του εμπειρία, διότι υπήρξε τρόφιμος αυτών, ο κ. Γεωργαντάς πασχίζει, δίκην συνηγόρου υπεράσπισης ή κατηγορίας, να βρει επιχειρήματα εναντίον της μίας, όμως, μόνον πλευράς». Απαντώ στον κ. Κουφάκη, πως δεν είμαι συνήγορος κανενός, λάθος κατάλαβε. Παρέθεσα γνώμες του Σπύρου Μαρκεζίνη, του ιστορικού Μαρκ Μαζάουερ, του δημοσιογράφου Τάκη Καμπύλη και αποσπάσματα από διδακτορική διατριβή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της κ. Ελένης Παπαγεωργίου. Κανείς από τους ανωτέρω δεν έχει σχέση με την πλευρά που λέει ο επιστολογράφος, ότι είμαι συνήγορος. Μάλλον ο ίδιος αρέσκεται στην προσωπική γνώμη του κ. Βενέτη. Παραθέτει μαρτυρίες από το βιβλίο «Ηταν μία εποχή φωτιάς» του Βασίλη Σάνδρη, με 174 συνεντεύξεις επιζώντων του εμφυλίου. Σίγουρα ο εμφύλιος είναι η χειρότερη μορφή πολέμου και στον δικό μας έγιναν εγκλήματα και από τις δύο πλευρές. Αναφέρει και τον όρο «επαναδιαλογή», που ήταν η επαναπροώθηση παιδιών ηλικίας 15-16 ετών στο μέτωπο. Οπου από τα 2.000 παιδιά, ελάχιστα επέζησαν. Επειδή δεν είμαι συνήγορος καμιάς πλευράς, αναφέρω με αποτροπιασμό την ανωτέρω παράγραφο, η οποία είναι μία μελανή σελίδα φρίκης. Ο κ. Παπαδόπουλος αναφέρει: «Η προσφορά της “μητερούλας” στο “παιδοφύλαγμα” των ορφανών από το “παιδομάζωμα των συμμοριτών” είναι υπόθεση αμφιλεγόμενη». Επίσης συνεχίζει: «Ενας που γνώρισε τη ζωή σε οικογένεια μέθυσων και ναρκομανών γονέων… έβλεπε τη ζωή στις παιδοπόλεις παραδείσια». Προσθέτει: «Για τη Φρειδερίκη, όμως, υπήρχε μία άλλη δραστηριότητα, σαφώς πολιτική. Τα βιβλιάρια απόρων κορασίδων». Και καταλήγει: «Η οικογένεια της απόρου κορασίδος και το σόι της θα ψηφίζουν δια βίου το κόμμα που γέρνει δεξιά, δηλαδή βασιλικά». Και όπως τόνιζε ο Μαρκεζίνης, «η βασίλισσα επιθυμούσε να έχει παντού ανάμειξη».
Καλές οι προσωπικές εντυπώσεις των παιδοπολιτών, όπως του κ. Βενέτη και όσων αναφέρει ο κ. Κουφάκης. Είναι ψηφίδες που μαζί με άλλες συνθέτουν το ψηφιδωτό της Ιστορίας των παιδοπόλεων. Και οι άλλες ψηφίδες ιστορικών και προσωπικοτήτων που ασχολήθηκαν με το θέμα, το φωτίζουν πλήρως.
Τονίζω τη σημασία του δημοψηφίσματος του 1974, που μας απάλλαξε από το καρκίνωμα του παλατιού.
Ευχαριστούμε τη φιλόξενη «Καθημερινή», που δίνει χώρο για πολιτισμένη ανταλλαγή απόψεων.
