Κύριε διευθυντά
Η αιφνίδια εισβολή στα πολιτικά δρώμενα του Στέφανου (ένας είναι πια ο Στέφανος) ξάφνιασε τους πάντες και ιδιαίτερα τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ.
Εμένα κάπως μου θύμισε έναν καβαφικό ήρωα ο οποίος στην πρώτη νεότητά του έζησε έντονα, μακράν της πατρίδος, αλλά «Η τύχη του εφάν’ εις τούτο ευμενής, τον έδωσε μορφήν εις άκρον ευειδή».
Ετσι, μετά το πέρας της πρώτης εκθαμβωτικής νεότητος, θυμήθηκε την «προσφιλή πατρίδα του» και επέστρεψεν «αξιεπαίνως ενθυμούμενος […] το χρέος προς την πατρίδα, κι άλλα ηχηρά παρόμοια».
Αφιχθείς λοιπόν εις την Ελλάδα, υπερβαλλόντως προβαλλόμενος, υπόσχεται γενικώς και αορίστως τα πάντα, ως να διαθέτει υπερφυσικές ικανότητες και απεριόριστες δυνατότητες, για την επίλυση των πάσης φύσεως προβλημάτων, χωρίς να εξηγεί με ποιον συγκεκριμένο τρόπο θα υλοποιήσει τις προσδοκίες που καλλιεργεί.
Ασφαλώς, όλοι σχεδόν οι πολιτικοί, κάπως έτσι εκφράζονται, αλλά τα πρωτεία, θα έλεγα, τα κατέκτησε επάξια ο Στέφανος.
Ο γνωστός δημοσιογράφος και σημαντικός ιστορικός του περασμένου αιώνα, Ρεϊμόν Καρτιέ, γράφει: «Η άμβλυνση της οικονομικής ανισότητος, ο αγών εναντίον του ταξικού διαχωρισμού της κοινωνίας έχουν βασική προϋπόθεση, την αφθονία».
Η οποία, θα προσέθετα, προϋποθέτει την αύξηση της παραγωγής, η οποία επιτυγχάνεται με τις επενδύσεις, και απαιτεί την καταβολή ατομικής προσπάθειας από το σύνολο των εργαζομένων, έτσι ώστε τα προϊόντα να υπερέχουν ποιοτικά και να είναι ανταγωνιστικά.
Ο Στέφανος μας υπόσχεται σχεδόν καθολική ευημερία, χωρίς να μας εξηγεί πώς θα επιτευχθεί.
Θα παρατηρούσα ακόμα ότι τουλάχιστον μέχρι τώρα φαίνεται να αγνοεί την κλασική ελληνική παιδεία. Φρονώ ότι τούτο δεν είναι τόσο ασήμαντο ως εκ πρώτης όψεως φαίνεται. Εχω όμως την αίσθηση ότι το μόνο που κατέχει πλήρως είναι το λεχθέν του 1930, από τον Φώτο Πολίτη, λόγιο και σκηνοθέτη, «φαίνομαι άρα υπάρχω». Και μάλλον αρκείται σ’ αυτό.
Στην πρώτη τηλεοπτική του συνέντευξη επεκαλείτο, κατά κόρον, το κοινωνικό κράτος, ωσάν να είναι παντελώς απόν από τη χώρα, ενώ μάλλον έχει ικανοποιητικές επιδόσεις. Το επικαλείται μάλιστα σαν να είναι κάτι το αυτόνομο, το οποίο δεν εξαρτάται από τις δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας, αλλά από τον πολιτικό βολονταρισμό του ίδιου.
Τελειώνω με μια περικοπή διαχρονικής αξίας του αθάνατου Πλούταρχου. «Ου γαρ κακώς έοικεν ειπείν ο ειπών, ότι πρώτος κατέλυσεν τον δήμον ο πρώτος εστιάσας και δεκάσας». (Δεν έσφαλεν ο ειπών ότι ο κύριος αίτιος της καταστροφής του Δήμου είναι ο δώσας εις τον λαόν διασκεδάσεις και διαφθείρας αυτόν διά φιλοδωρημάτων).
