Κύριε διευθυντά
Γράφει ο κ. Βασίλης Νέδος στο «Σχόλιο» της 3ης-10-23 με τίτλο «Τουρκική καινοτομία και ελληνικό δαιμόνιο»: «Οι τεχνολογικές εταιρείες στην Τουρκία ξεκίνησαν να αναπτύσσονται γοργά πριν από λιγότερο από δέκα έτη… Η αντιγραφή “α λα Τούρκα” δυτικών συστημάτων, αυτή τη στιγμή ωστόσο, είναι ένας βραχίονας που επιτρέπει στην Αγκυρα την ευελιξία σε δύο επίπεδα: Πρώτον… Και δεύτερον, παρέχει στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις εγχώριες δυνατότητες για τις οποίες δεν είναι αναγκαίο να σπαταλήσουν συνάλλαγμα…».
Για το τελευταίο έχω να παρατηρήσω/προσθέσω τα εξής: Εκτός από την οικονομία συναλλάγματος υπάρχουν άλλες τρεις τουλάχιστον παράμετροι πολύ πιο σοβαρές και τις οποίες πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν. Η μία είναι ότι με την αλματώδη ανάπτυξη των εταιρειών υψηλής τεχνολογίας και της «αμυντικής» βιομηχανίας και την παραγωγή εθνικών όπλων και συστημάτων, οι ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας παύουν να εξαρτώνται από την αγορά αυτών από άλλα κράτη και από το να διατρέχουν τον κίνδυνο να μην μπορούν να τα προμηθευτούν σε περίπτωση επιβολής κάποιων μέτρων κατά της Τουρκίας.
Δεύτερη παράμετρος είναι ότι τα εθνικά όπλα και συστήματα μπορούν να έχουν προδιαγραφές, δυνατότητες και επιδόσεις που να είναι γνωστές μόνο στους Τούρκους και όχι σε άλλους, π.χ. σε νατοϊκούς συμμάχους, και να αποτελούν στοιχείο αιφνιδιασμού και σύγχυσης σε περίπτωση πολεμικών επιχειρήσεων.
Η τρίτη παράμετρος είναι ότι σε περίπτωση ένοπλης σύρραξης η τουρκική βιομηχανία θα συνεχίσει να παράγει όπλα και συστήματα, ενώ εμείς σε περίπτωση ανάλωσης των αποθεμάτων ή καταστροφής του υλικού θα πρέπει να περιμένουμε να μας τα προμηθεύσουν ή να μας το αντικαταστήσουν οι κατασκευάστριες εταιρείες.
Οσο για το ότι νέοι Ελληνες καινοτομούν και μάλιστα με διακρίσεις ανά την υφήλιο, θα ήταν προτιμότερο και ευχής έργο να είχαν τη δυνατότητα να καινοτομούν στη χώρα τους και τις εγχώριες βιομηχανίες και εταιρείες υψηλής τεχνολογίας. Αλλά πού να καινοτομήσουν στη χώρα που δεν παράγει πλέον σχεδόν τίποτα, που η «αμυντική» βιομηχανία σέρνεται, που η έρευνα τρέχει πίσω από τη χελώνα και που κάνει εισαγωγή λεμονιών από την Αργεντινή και τη Νότιο Αφρική, ντομάτας από το Βέλγιο και σκόρδων από την Κίνα;
Αυτά πρέπει να έχουν κατά νουν οι κυβερνώντες και η αντιπολίτευση και να τους απασχολούν σοβαρά.
Για οικονομία χώρου θα προσπαθήσω να επανέλθω, με άλλη επιστολή, για να αναφέρω μερικά από τα όπλα και συστήματα που μελετά, αναπτύσσει και παράγει η τουρκική «αμυντική βιομηχανία», διότι «Οι καιροί ου μενετοί».
