Κύριε διευθυντά
Είμαστε μια συντροφιά ηλικιωμένων, επιστημόνων διαφόρων κλάδων στην Κατερίνη, τακτικών αναγνωστών της «Καθημερινής». Η απουσία το τελευταίο διάστημα από το Κυριακάτικο φύλλο της «Κ» της επιφυλλίδας του επί χρόνια συνεργάτη σας Χρήστου Γιανναρά θεωρούμε ότι άφησε ένα δυσαναπλήρωτο κενό.
Μπορεί κάποιες φορές τα κείμενά του να ήταν δυσνόητα προφανώς λόγω του φιλοσοφικού στοχασμού του συγγραφέα, όμως οι περισσότερες επιφυλλίδες διαπνέονταν από την αγωνία του να διασώσει τη γνήσια ελληνορθόδοξη παράδοση, την ακεραιότητα της γλώσσας μας, την απελευθέρωση της ηθικής από τον δυτικό ευσεβισμό, την κάθαρση της Εκκλησίας από την τυπολατρία και τον «καισαροπαπισμό», την ανόρθωση της παιδείας μας με βάση τις πολιτισμικές μας αξίες, την αριστεία, την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και την προσκόμιση μιας γνήσιας ελληνικής πρότασης βίου στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο, απαλλαγμένης από τον μιμητισμό και πιθηκισμό ξένων προς την ιδιοσυγκρασία μας «προτύπων».
Ο Χρήστος Γιανναράς μας δίδαξε τι σημαίνει η έννοια «πρόσωπο» για τον σημερινό άνθρωπο, ποιο το βαθύτερο νόημα του έρωτα και της αγαπητικής σχέσης, ως υπέρβαση της ατομικότητας, ποια η προσφορά των Πατέρων της Ορθοδοξίας, ποια η ουσία της «αλήθειας», τι σημαίνει «εκκλησιαστικό γεγονός» και πώς βιώνεται σήμερα, ποια τα στοιχεία της σύγχρονης Ελληνικής ταυτότητας και πώς μπορεί να βελτιωθεί με την «κατά κεφαλήν καλλιέργεια», πού οδηγεί ο στοχευόμενος αφελληνισμός και πλείστα άλλα ουσιαστικά θέματα απτόμενα της πολιτικής, κοινωνικής και πολιτισμικής πραγματικότητας, για τα οποία δεν μπορεί να γίνει αναφορά σε μια σύντομη επιστολή.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κατά καιρούς υπήρξαν αντιδράσεις στις απόψεις του από μεμονωμένα άτομα ή από θρησκευτικές συντηρητικές ομάδες και οργανώσεις. Θεωρήθηκε ως ασυμβίβαστος και «αιρετικός», χωρίς να παίρνει ξεκάθαρες θέσεις περί του τι δέον γενέσθαι για να καλυτερεύσει η κατάσταση στη χώρα μας, το «Ελλαδιστάν», κατά τον προσφιλή του χαρακτηρισμό. Ομως αυτή ήταν η τακτική του: Να επισημαίνει τα τρωτά χωρίς ενδοιασμούς, να στηλιτεύει και να προβληματίζει, αφήνοντας τον αναγνώστη να στοχαστεί ανάλογα κάθε φορά.
Πέραν των ανωτέρω ο Γιανναράς αποτελεί αναμφισβήτητα ένα μεγάλο κεφάλαιο για τη χώρα μας, τόσο για τη βαθιά θεολογική του σκέψη και τον φιλοσοφικό του στοχασμό, όσο και για την πληθώρα των συγγραμμάτων του, τα περισσότερα των οποίων έχουν μεταφρασθεί και κυκλοφορούν σε πολλές χώρες παγκοσμίως. Περαιτέρω είναι γνωστή η προσφορά του στον τόπο μας, αλλά και στον Ελληνισμό της διασποράς με τις διαλέξεις και τις εισηγήσεις του σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια. Του ευχόμεθα καλή υγεία και μακροημέρευση επ’ αγαθώ.
