Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της «Καθημερινής» της Κυριακής 15 Οκτωβρίου δημοσιεύεται άρθρο της διακεκριμένης καθηγήτριας Πολιτικής Επιστήμης κ. Βασιλικής Γεωργιάδου με τίτλο «Τοξική αρρενωπότητα κατά των ελίτ».
Στο άρθρο αναφέρεται ότι: «Το φαινόμενο Μπέος» παρομοιάζεται με «τραμποειδή ομοιώματα» και ότι η «τοξική αρρενωπότητα» επιδιώκει να επιβάλει τον «ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟ» (κεφ. του επιστολογράφου). Επίσης ότι ο χυδαίος και χονδροειδής λόγος όταν εκφράζεται δημόσια «μεγαλώνει την επιδραστικότητα μιας τοξικής περσόνας» και «η τοξική αρρενωπότητα ακινητοποιεί τα θετικά συναισθήματα, την κριτική σκέψη και την ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ, ενώ απενοχοποιεί τον κυνισμό».
Ο «Συναισθηματικός αναλφαβητισμός» συνδέεται στην βιβλιογραφία με την «Συναισθηματική νοημοσύνη» (δηλ. την ενσυναίσθηση), έναν όρο που κατέστησε διάσημο ο Daniel Goleman με το ομώνυμο βιβλίο του το 1995. Ο συγγραφέας τονίζει ότι ο όρος αφορά ικανότητες αναγκαίες για ηγέτες και για επιχειρηματική επιτυχία, αναδεικνύει την συναισθηματική νοημοσύνη ως κατασκευή και προτείνει εκμάθηση συναισθηματικών ικανοτήτων ως στοιχείων επαγγελματικής συμπεριφοράς. Σαν φυσικό επακόλουθο η σχετική θεωρία διδάχθηκε εντατικά στα business schools την δεκαετία του 2000 ως manual για «λωβοτομημένους» γιάπηδες. Ο ακαδημαϊκός χώρος δεν αφιέρωσε πολλή μελέτη στο θέμα επειδή από πολλούς θεωρήθηκε εκλαϊκευμένη ψυχολογία.
Εκτιμώ ότι μια επιστήμων σημαντικότατου εκτοπίσματος όπως η αρθρογράφος, θα έπρεπε να επισημάνει τον πραγματικό αναλφαβητισμό, την αγραμματοσύνη και την έλλειψη καλλιέργειας του πλήθους που επηρεάζεται ενθουσιωδώς από την «τοξική αρρενωπότητα». Τον συναισθηματικό αναλφαβητισμό που περιγράφεται στο άρθρο δεν θα τον επιδιορθώσει ο Goleman σαν «τεχνικό» πρόβλημα, διότι προκύπτει από έλλειμμα ανθρωπιστικής, πολιτιστικής και ηθικής παιδείας. Αυτό θα περιμέναμε να αναδειχθεί πρώτο και σημαντικότερο από ακαδημαϊκούς δασκάλους.
