Κύριε διευθυντά
Οι πάντες πλέον κατανοούν ότι η βία και η παραβατικότητα των ανηλίκων αυξάνονται εκθετικά. Ενδεικτικό των διαστάσεων του προβλήματος είναι ότι μόνο τον μήνα Σεπτέμβριο, η Ελληνική Αστυνομία προχώρησε σε 1.353 συλλήψεις ανηλίκων. Και επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των συλληφθέντων ήταν μαθητές, το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε τη σύσταση τετραμελούς ομάδας ειδικών (η οποία χαρακτηρίστηκε ως «task force», για να θυμόμαστε την πατρογονική μας γλώσσα), με σκοπό να ενημερώνει την εκπαιδευτική κοινότητα για το πώς πρέπει να δράσει σε θέματα βίας στα σχολεία.
Δηλαδή, η εν λόγω ομάδα των ειδικών θα ασχοληθεί κυρίως με το «μετά» την εμφάνιση ενός περιστατικού νεανικής βίας, και όχι με το «πριν», ήτοι με τη θεραπεία και όχι με την πρόληψη. Και το περιβόητο «προλαμβάνειν κρείττον εστί του θεραπεύειν» πού πάει; Υπάρχει τρόπος ώστε να περιοριστεί η περαιτέρω εκτράχυνση της όλης κατάστασης; Ναι, είναι η απάντηση και την κατεύθυνση τη δίνουν τα ίδια τα παιδιά.
Για χρόνια ρώτησα μαθητές διαφόρων ηλικιών εάν θα προτιμούσαν μία ώρα ελεύθερο ή οργανωμένο παιχνίδι σε υπαίθριο χώρο, ή μία ώρα διδασκαλίας σε μία άρτια εξοπλισμένη αίθουσα με τον δάσκαλο/καθηγητή της αρεσκείας τους. Οι απαντήσεις ήταν σαφώς υπέρ της πρώτης επιλογής: παιχνίδι. Γιατί; Διότι το παιχνίδι, και η σωματική δραστηριότητα γενικότερα, είναι πολύ πιο κοντά στη φύση και στις ανάγκες ενός παιδιού από ό,τι η διδασκαλία οποιουδήποτε ευφάνταστου γνωστικού αντικειμένου.
Πράγματι, μετρήσεις του μεταβολισμού (βιοχημικές διαδικασίες που εμπλέκονται στην παραγωγή και απελευθέρωση ενέργειας) στις αναπτυξιακές ηλικίες δείχνουν ότι τα επίπεδά του είναι σχεδόν ταυτόσημα με αυτά ενηλίκων αθλητών αγωνισμάτων αντοχής! Δηλαδή τα παιδιά από τη φύση τους παράγουν περισσότερη ενέργεια από οποιοδήποτε άλλο στάδιο της ζωής τους (εν μέρει για την κάλυψη των βιολογικών αναγκών της ανάπτυξης) και, συνεπώς, η σωματική κίνηση όχι μόνο είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις εν λόγω ηλικίες, αλλά και επιβεβλημένη για λόγους ελεγχόμενης εκτόνωσης.
Αλλά πού και πώς θα γίνει αυτή η εκτόνωση; Μήπως στις σχολικές και φροντιστηριακές αίθουσες όπου οι νέοι παραμένουν καθηλωμένοι στο μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, ή θα γίνει στο 1,5 Χ 2,5 μπαλκόνι των διαμερισμάτων πολυκατοικίας στα οποία οι πλείστοι εξ αυτών κατοικούν; Τον κώδωνα κινδύνου για τη χώρα μας κρούει και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, σύμφωνα με τον οποίο μόνο το 18% των αγοριών και μόλις 5% των κοριτσιών ηλικίας 15 ετών καλύπτουν τα απαραίτητα για την ηλικία τους επίπεδα σωματικής δραστηριότητας.
Αστοχίες λοιπόν δεκαετιών στον χώρο της παιδείας, αλλά και στον τρόπο που εννοούμε ως κοινωνία την πρόοδο, απομάκρυναν τους νέους από τη φύση τους και τους οδήγησαν στο να υιοθετούν επιθετικές συμπεριφορές αγέλης και να αναζητούν στη βία την εκτόνωση και τις συγκινήσεις που στερήθηκαν. Συνεπώς, η σχολική βία δεν είναι μόνο σύμπτωμα, αλλά και αποτέλεσμα.
