Κύριε διευθυντά
Γίνεται πλέον αποδεκτό κάτι που κάποιοι είχαν προσέξει από την πολλή αρχή, το οποίο αποκάλυπτε τον εμπνευστή της σπουδαίας στρατηγικής και τακτικής κίνησης «εισαγωγής» ενός νέου (και ωραίου) προέδρου.
Δεν χρειαζόταν παρά να προσεχθεί ότι το 1/3 της αρχικής του δήλωσης καταναλώθηκε σε προσωπική επίθεση στον πρωθυπουργό, στα πεδία που ο απελθών πρόεδρος αισθανόταν μειονεκτικός. Θυμίζει επίπεδο εφηβικών ερώτων «βρήκα έναν καλύτερο».
Βέβαια, στις ηλικίες αυτές τα πράγματα είναι πολύ απλούστερα, όπως για παράδειγμα η διεκδίκηση της προεδρίας ενός «δεκαπενταμελούς».
Η πεποίθηση πως οι τακτικές τέτοιου επιπέδου πιάνουν παντού και μάλιστα αναβαθμίζονται και σε στρατηγικές επιλογές, έχουν διαψευστεί επανειλημμένα μετά την πρώτη φασαρία (εντυπώσεις…).
Ετσι και τώρα, το όλο σχέδιο πήγε στραβά και ο «εισαγωγέας» άρχισε να απομακρύνεται από την έμπνευσή του (εγώ δεν ήξερα κάτι…), για να διασώσει τη φήμη του ότι ακόμα «πιάνει πουλιά στον αέρα»…
