Κύριε διευθυντά
Ευχαριστώ που με τιμάτε. ∆εν θέλω να καταχραστώ την τιμή και τον χώρο, αλλά το παρακάτω δεν μπόρεσα να το αποφύγω.
Με δύο μεγάλης δημοσιότητας εκδηλώσεις, τιμήθηκαν δύο μεταρρυθμιστές. Ο κ. Κώστας Σημίτης και η Μαριέττα Γιαννάκου.
Ο σημερινός διάδοχος του οράματος, εκσυγχρονιστής πρωθυπουργός, μέσα στην προσπάθειά του να υλοποιήσει τα δικά του οράματα, ας θυμάται και τι γινόταν στις «πίσω αυλές» τους, τότε.
Ο ένας, ενώ προχωρούσε μπροστά, δεν έβλεπε τη ζημιά που γινόταν πίσω: Για να μη θυμηθούμε άλλα πιο επώδυνα, που έφθασαν στα δικαστήρια, ας μείνουμε στο μπουκάλι του νερού. Τη μια μέρα 100 δραχμές, την άλλη ένα ευρώ. Ο ίδιος είχε αναφωνήσει «Αυτή είναι η Ελλάδα»…
Η άλλη πάντα με το θάρρος της γνώμης της, και ακριβώς γι’ αυτό, ενώ προχωρούσε, αφέθηκε να πάρει μόνη το «πολιτικό κόστος» και να «πληγωθεί» πολιτικά…
Η μνήμη μας, καμιά φορά, χρειάζεται να μην είναι παραδοσιακά πολύ κοντή, ούτε επιλεκτική…
