Kύριε διευθυντά
Παρακολουθώντας τελευταία διάφορες αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με τις παιδουπόλεις της βασίλισσας Φρειδερίκης κατά την περίοδο του Εμφυλίου, θα ήθελα να καταθέσω μια έμμεση μαρτυρία για το κλίμα που επικρατούσε και τη γραμμή που επέβαλλε το αμερικανοστήρικτο βασιλικό κράτος της εποχής. Η μαρτυρία έρχεται από τα μακρινά και αμέτοχα στις εμφύλιες συμφορές Δωδεκάνησα, τα οποία ενσωματώθηκαν στον εθνικό κορμό το 1948, ύστερα από 639 χρόνια ξενικής κατοχής!
Τυχαίνει να έχω στην κατοχή μου τετράδιο εκθέσεων (του έτους 1949) συγγενούς μου μαθητού της ΣΤ΄ Δημοτικού Αντιμαχείας Κω. Φρίττει κανείς διαπιστώνοντας ότι στις αγνές ψυχές των παιδιών η πρώτη επαφή με την ελληνική (επιτέλους!) εκπαίδευση (ύστερα από τη σκληρή απόφαση, το 1936, του φασίστα διοικητή Δωδεκανήσου De Vecci να μην ακούγεται η ελληνική γλώσσα στα σχολεία) ήταν η ενστάλαξη δηλητηριώδους ενδοφυλετικού μίσους εντελώς άγνωστου στην περιοχή τους. Η προπαγάνδα των διδασκόντων, που χρησιμοποιούσαν ακόμη και το ευαίσθητο θρησκευτικό συναίσθημα, συμπληρωνόταν από διάφορα σχετικά έντυπα με συγκλονιστικά σκίτσα, όπως για παράδειγμα «όταν μπήκαν στην Αράχωβα οι κομμουνιστές» κ.ά. πολλά. Τα ρυθμικά επίσης σε βηματισμό άσματα των σχολικών παρελάσεων είχαν, όπως πληροφορούμαι από ζώντες έτι τότε μαθητές, ανάλογο περιεχόμενο. Π.χ. «με όπλα δεν θα χύσομε ούτε μια σταγόνα αίμα ελληνικό, μόνο το άτιμο προδοτικό των ανταρτών και των κομμουνιστών, για να βρει η Ελλάδα λυτρωμό». Οποία σύγχυση και αμηχανία των παιδιών εκείνων, που οι γονείς τους περίμεναν τόσα χρόνια την ενσωμάτωση με τη «μητέρα πατρίδα»! Οι εν λόγω παιδουπόλεις βοήθησαν αναμφισβήτητα πολλά παιδάκια να επιβιώσουν και να προοδεύσουν. Δεν υπάρχει όμως καμία αμφιβολία ότι, παράλληλα, γινόταν συστηματική και μεθοδευμένη «κατήχηση», όπως επέβαλλε η τότε άρχουσα τάξη, που ταυτίστηκε απόλυτα με τα αντισοβιετικά (και σήμερα αντιρωσικά) αμερικανικά συμφέροντα. Αυτές τις σκέψεις μάς επιτρέπει να κάνουμε το προαναφερθέν μαθητικό τετράδιο από την Αντιμάχεια Κω Δωδεκανήσου.
