Κύριε διευθυντά
Στην επιφυλλίδα της με τίτλο «Οταν οι πλειοψηφίες πηγαίνουν εκδρομή», η σεβαστή φίλη κ. Αθηνά Κακούρη σχολίαζε με το δικό της τόσο προσωπικό ύφος τη μεγάλη αποχή στις δημοτικές επαναληπτικές εκλογές και ιδιαίτερα από νέους ανθρώπους.
Και το μυαλό μου γύρισε απότομα 67 χρόνια πίσω τον Φεβρουάριο του 1956, όταν κρατώντας από το χέρι τη γιαγιά μου ξεκινήσαμε πρωί πρωί για το εκλογικό τμήμα του Παρνασσού στον Αγιο Γεώργιο τον Καρύκη. Θυμάμαι την ικανοποίηση και συγκίνηση που στόλιζε το πρόσωπό της. Ηταν ήδη 76 ετών, λίγο μικρότερη από όσο είμαι σήμερα εγώ, αλλά ιδιαίτερα μεγάλη για την εποχή εκείνη.
Απόλυτα συνειδητοποιημένη, οπαδός της Καλλιρρόης Παρέν, της γυναίκας που ζητούσε ψήφο ήδη από το 1887, φεμινίστρια, με τη σωστή έννοια του όρου, χωρίς εξαλλοσύνες και φανατισμούς αλλά με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, η γιαγιά δέχτηκε την ψήφο σαν υπέρτατο πολιτικό δικαίωμα και υπευθυνότητα.
Μέχρι τον θάνατό της δεν διανοήθηκε ποτέ να μην ψηφίσει, ακόμα και όταν ο νόμος της έδινε αυτό το δικαίωμα. Κρατώ ακόμα το εκλογικό της βιβλιάριο σαν θησαυρό, μαζί με ένα μικρό φυλλάδιο 14 σελίδων που είχε εκδοθεί «διά τας Ελληνίδας εκλογείς» με συντάκτες το Λύκειο των Ελληνίδων, τη ΧΕΝ, τον Σύνδεσμο Ελληνίδων Επιστημόνων, τον Σύνδεσμο για τα δικαιώματα της γυναίκας, την Πανελλήνιο Ενωσιν διανοουμένων γυναικών και την Ελληνική Ομοσπονδία γυναικείων Σωματείων.
Το φυλλάδιο εκδόθηκε με την ευκαιρία της ψήφισης του νόμου 2159/1951 που καθιέρωσε ρητά την ισοπολιτεία ανδρών και γυναικών και αναγνώρισε στις Ελληνίδες το εκλογικό δικαίωμα.
«Δεν υπάρχει δικαίωμα χωρίς υποχρεώσεις», αναφέρεται στο φυλλάδιο. Και αυτές είναι: «Να ψηφίζεις κάθε φορά που γίνονται εκλογές – Να ψηφίζεις ελεύθερα, ανεπηρέαστα και συνειδητά…
Δεν υπάρχει δικαιολογία για την αποχή, γιατί αν εσύ ή άλλος παραλείψει να ψηφίσει για οποιαδήποτε αιτία (της εκδρομής συμπεριλαμβανόμενης, προσθέτω εγώ), τότε οι υποψήφιοι θα εκλεγούν κατ’ ανάγκην από τους λιγότερους κι έτσι θα αντιπροσωπεύουν όχι το σύνολο, αλλά μέρος του λαού. Και αυτή είναι βασική αλλοίωση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος επιζήμια και για το σύνολο και για σένα».
Μήπως, Αθηνά μου, πρέπει να το ξανατυπώσουμε το φυλλάδιο ή καλύτερα να το ανεβάσουμε στα ηλεκτρονικά μέσα γιατί οι νέοι δεν διαβάζουν και πολύ χαρτί.
Στις εκλογές τις τελευταίες η αποχή ήταν μεγάλη. Πόσο ήταν άραγε το ποσοστό των γυναικών που απείχε; Εψαξα αλλά δεν το βρήκα.
Σχεδόν 80 χρόνια να πετύχουμε το δικαίωμα να ψηφίζουμε και σήμερα άλλα τόσα να το έχουμε κερδίσει και να το αφήσουμε να πέσει κάτω;
Η ισότητα κερδίζεται δεν χαρίζεται. Και κερδίζεται με πράξεις και όχι μόνο με πορείες.
