Κύριε διευθυντά
Μου κάνει εντύπωση η εκ διαμέτρου αντίθετη προσέγγιση που έδειξαν οι κάτοικοι της Ανω Κυψέλης σε σχέση με αυτήν των Εξαρχείων όσον αφορά τους μελλοντικούς σταθμούς μετρό της γραμμής 4. Ως γνωστόν στους πρώτους η με «θετικό» πρόσημο προσπάθεια που κατέβαλαν για τη δημιουργία ενός νέου σταθμού μετρό («Ελικώνος») επιβραβεύθηκε παρά την απουσία του στον αρχικό σχεδιασμό. Η με «αρνητικό» πρόσημο προσπάθεια των δεύτερων για την κατάργηση του ήδη προγραμματισμένου σταθμού «Εξάρχεια» έχει τη γνωστή κατάληξη. Οι κάτοικοι της Ανω Κυψέλης (μιας πιο υποβαθμισμένης περιοχής από αυτήν των κατά τα άλλα δημοφιλών Εξαρχείων) εστίασαν στα προτερήματα της γειτνίασης με ένα αξιόπιστο μέσο μαζικής μεταφοράς, με ένα από τα σημαντικότερα προφανώς να είναι, η ταχύτερη, ασφαλής και με υψηλές προδιαγραφές* μετάβαση/επιστροφή από την εργασία τους.
Αυτό που πραγματικά δεν κατανοώ είναι το γιατί τα «αριστερόστροφα» κόμματα της χώρας μας που κόπτονται υπέρ του «εργαζόμενου λαού» τηρούν σιγήν ιχθύος επί του θέματος αντί να καταδικάσουν απερίφραστα οποιαδήποτε παρέμβαση σε ένα κατεξοχήν λαϊκό μέσο μαζικής μεταφοράς. Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι και οι εργαζόμενοι της συνοικίας των Εξαρχείων θα σπεύσουν να αξιοποιήσουν τον σταθμό τους όταν ολοκληρωθεί. Οσο για το γιατί κάποιοι διαθέτουν τόσο χρόνο για να αναλώνονται σε άστοχες διαμαρτυρίες το αφήνω στην κρίση σας.
* Λέγοντας «υψηλές προδιαγραφές» αναφέρομαι στο υπόγειο δίκτυο. Η απόσταση που το χωρίζει από το υποβαθμισμένο επίγειο (πρώην ΗΣΑΠ) έχει να κάνει, υποθέτω, με δύο «σωτήριες» προδιαγραφές προληπτικού χαρακτήρα που περιορίζουν τους βανδαλισμούς: Τα ρολά στις εισόδους των υπόγειων σταθμών που κλείνουν κατά τη διακοπή λειτουργίας και το κλειστό αμαξοστάσιο των Σεπολίων.
