Κύριε διευθυντά
Με αφορμή την επιστολή αναγνώστη σας με τίτλο «Να μην ξύνουμε παλιές πληγές» (δρ ∆ημήτριος Καστρινάκης, 18/11/23), παρουσιάζω ένα «Λαϊκό ∆ικαστήριο» που είχε αίσιο τέλος. Στο μεσοδιάστημα (απελευθέρωση) 12 Οκτωβρίου 1944 – 12 Φεβρουαρίου 1945 (Συνθήκη της Βάρκιζας), η ηπειρωτική Ελλάδα βρισκόταν υπό την κυριαρχία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Σε μια πολίχνη στη ∆υτική Μακεδονία συνέβη ένα «σοβαρό» παράπτωμα. Οι αντάρτες έδωσαν στον Λάζαρο μία δερμάτινη σέλα πολυτελείας (λάφυρο από Γερμανό αξιωματικό), να την παραδώσει στον καπετάν Λεωνίδα του ΕΛΑΣ στην Κοζάνη. Ο σύντροφος πάει στην Κοζάνη και την πουλάει. Αγοράζει ψωμί, τρόφιμα και φρούτα για τα παιδιά και γυρίζει. Πέρασε καιρός, ο καπετάνιος στέλνει χαμπέρι και ρωτά «Τι έγινε η σέλα». Φωνάζουν τον Λάζαρο να απολογηθεί. – Τι την έκανες τη σέλα; – Μου την πήρανε, μου την έκλεψαν… την πούλησα στο παζάρι. Ακρη δεν βρίσκουν. Η διοίκηση στέλνει φετφά για Λαϊκό ∆ικαστήριο. Να αποφασίσουν για την ποινή. Το χωριό είναι άνω κάτω. Τι απόφαση να πάρουν. Η κυρα-Λένα, η γυναίκα του Λάζαρου, ξυπόλυτη με τα τσόκαρα, πάει τρέχοντας στον πρόεδρο του δικαστηρίου, κλαίει, του φιλά το χέρι. Τρέχει, πέφτει, σηκώνεται, πάει τρέχοντας στον εισαγγελέα. Κλαίει, πέφτει στην αγκαλιά του. Το παράπτωμα είναι σοβαρό. Κάθονται στο σχολείο να πάρουν απόφαση, αλλά μάταια. ∆εν προβλέπεται φυλάκιση. Ακούγονται κάτι φωνές «Θάνατος!». ∆εν ξέρουν τι να κάνουν. Ξαφνικά ο μπαρμπα-Βασίλης (ένας γέροντας Καππαδόκης της Ανταλλαγής, αγράμματος, φορτωμένος με όλη τη σοφία της Ανατολής) σηκώνεται όρθιος και με βροντερή φωνή: «Ιδού τι θα γίνει. Ο άνθρωπος είναι πολύτεκνος. Είναι μπουνταλάς, δεν καταλαβαίνει τι του γίνεται. Θα τον απαλλάξουμε λόγω βλακείας». Τέλος, το δικαστήριο βγάζει απόφαση «Απαλλάσσεται ο κατηγορούμενος λόγω βλακείας». Ολο το χωριό δίνει συγχαρητήρια στον μπαρμπα-Βασίλη για την πρόταση. «Τέλος καλό, όλα καλά!».
ΥΓ.: Τα περιστατικά και το όνομα του «εισαγγελέα» αληθή, τα λοιπά ονόματα αλλοιωμένα.
Ιορδάνης Β. Παπαδόπουλος
Πρώην γυμνασιάρχης
