Kύριε διευθυντά
Ειλικρινά, δεν γνωρίζει σε πόσους μπορεί να απευθύνεται, γράφοντας στην «Καθημερινή» της Κυριακής (26/11/2023) για τον Αρη Αλεξάνδρου, ο κ. Θεοδωρόπουλος (όπως ο ίδιος δηλώνει). Ομως, προσωπικά αισθάνομαι την ανάγκη να τον ευχαριστήσω που μας θύμισε έναν ξεχωριστό λογοτέχνη. Που ίσως να υπήρξε ξεχωριστός στη λογοτεχνία, γιατί υπήρξε ξεχωριστός και ως άνθρωπος. Ισως, γιατί χωρίς το δεύτερο δύσκολα μπορεί να συμβεί το πρώτο.
Και δεν μπορώ να μη θυμηθώ, ότι έπρεπε να κλείσουν εκατό χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας, για να ανακαλύψουμε πολλοί, κι εγώ ανάμεσά τους, την έκταση του μεγαλείου της, την εξαίσια μορφή της, τον βίο και την πολιτεία της, τη «θυσιαστήρια» αφιέρωση της ζωής της σε μια Τέχνη, που ως χώρα απαξιούμε να γνωρίζουμε.
Φαίνεται πως η απόσταση των εκατό χρόνων από τη γέννηση ή τον θάνατο ορισμένων ανθρώπων αρχίζει να παίζει ξαφνικά σημαντικό ρόλο στη ζωή μας και τότε να τους αποδίδουμε τη σημασία που τους πρέπει. Με τις ευχαριστίες μου και πάλι.
