Κύριε διευθυντά
Το γράμμα του τακτικού επιστολογράφου σας κ. Γιώργου Κωστούλα (2/12/23) επανέφερε στη μνήμη μου και τα δικά μου, παρόμοια, συναισθήματα χωρίς να είμαι παιδί ορφανοτροφείου. Είχα όμως την ατυχία να χάσω τον πατέρα μου σε ηλικία τριών ετών και σε όλα τα «κρατικά» έγγραφα που με αφορούσαν υπήρχε η ένδειξη στο «επάγγελμα πατρός» το «ορφανή». Αυτό με είχε τόσο πολύ καταβάλει ψυχικά που δικαιολογούσα στις συμμαθήτριές μου την απουσία του πατέρα με το… «ο μπαμπάς μου είναι στην Αίγυπτο». (Εκεί άλλωστε πέθανε όντας καθηγητής στο Αβερώφειο Γυμνάσιο Αλεξανδρείας). Βέβαια ποτέ δεν ένιωσα διάκριση από συμμαθητές ή καθηγητές, αλλά το στίγμα «ορφανή» δυσβάστακτο!
