Κύριε διευθυντά
Ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης στο άρθρο του με τίτλο «Ποινικοποιημένοι γάμοι» («Κ» 2/12/23) παραθέτει το σκεπτικό της καταδίκης ζεύγους, ενός λευκού και μιας έγχρωμης, για παράβαση επικρατούσας φυλετικής διάκρισης, από δικαστήριο της Βιρτζίνια των ΗΠΑ, στο όχι και τόσο μακρινό 1958. Αντιγράφω: «Ο παντοδύναμος δημιουργός δημιούργησε τις φυλές των λευκών, μαύρων, κίτρινων, κόκκινων αλλά τις τοποθέτησε σε διαφορετικές ηπείρους (…) Το γεγονός ότι τις διαχώρισε [γεωγραφικώς] δείχνει ότι δεν σκόπευε να τις αναμείξει».
Από κάποιες σημειώσεις μου ανασύρω το, παρομοίου ευτελούς φυράματος, επιχείρημα του Ισπανού μονάρχη του 16ου αιώνα, Φίλιππου Β΄, ο οποίος, εκπροσωπώντας την αποικιοκρατική, αυταρχική απληστία της εποχής του, είχε απαγορεύσει κάθε έρευνα ή συζήτηση για το άνοιγμα της διώρυγας του Παναμά, επί ποινή θανάτου. Με ποια δικαιολογία λέτε; «Ως αντικειμένη προς την θείαν δημιουργίαν».
Πώς να μη σταθεί κανείς, εν προκειμένω, στις δύο τόσο πρόσφορες όσο και κραυγαλέα υποκριτικές, παραθρησκευτικής – ψευδομεταφυσικής τάξεως, ταυτόσημες επιχειρηματολογίες;
Και, βεβαίως, πώς να περάσει απαρατήρητη η, περίπου πέντε αργόσυρτων αιώνων, απόσταση που χωρίζει τη μια από την άλλη;
