Κύριε διευθυντά
Οταν στα 40 μου αποφάσισα να αλλάξω καριέρα, το Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος Deree μού έδωσε τα εφόδια που χρειαζόμουν.
Γυρίζοντας στα σχολικά θρανία μετά σχεδόν 20 χρόνια για να σπουδάσω ψυχολογία, ένα ιδιαίτερα απαιτητικό major, και δουλεύοντας συγχρόνως, δεν ήταν καθόλου εύκολο, και δεν θα τα είχα καταφέρει χωρίς τη σκληρή δουλειά τη δική μου, αλλά και την ενθάρρυνση και συμπαράσταση των καθηγητών μου. Οταν κάποια στιγμή χρειάστηκα οικονομική βοήθεια, η επιτροπή του τμήματος υποτροφιών του Κολλεγίου μου την έδωσε λόγω των υψηλών βαθμών μου. Ακόμη έχω το γράμμα του τότε κοσμήτορα, στο οποίο με συγχαίρει λέγοντάς μου ότι αποτελώ παράδειγμα για τους συμφοιτητές μου.
Τελειώνοντας, με δέχτηκαν για μεταπτυχιακές σπουδές σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Αγγλίας, το UCL, μέρος του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, όταν το πτυχίο του Deree δεν αναγνωριζόταν στην Ελλάδα!
Δυστυχώς, η εμπειρία μου από τις σπουδές μου στο Λονδίνο, αν και σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια, δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου. Δεν ήταν μόνο ο καιρός που δεν συγκρινόταν με της Ελλάδας –τότε έβρεχε ατελείωτα κάθε μέρα στην Αγγλία– ήταν και η ζεστασιά και η βοήθεια των καθηγητών μου στο Deree, σε αντίθεση με την αδιαφορία και τον σνομπισμό, θα έλεγα, των καθηγητών που με επέβλεπαν (supervisors) στην Αγγλία. «Είναι το αγγλικό σύστημα, σε αντίθεση με το αμερικανικό», μου είπε κάποιος.
Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, που με βοήθησε να κάνω ένα μεγάλο μου όνειρο πραγματικότητα. Το ενδιαφέρον που δείχνω για την Ελλάδα μέσα από τα γράμματά μου στην «Καθημερινή», αν και ζω στο Λονδίνο, είναι νομίζω απόδειξη αυτού που έγραψε η συνεργάτις σας Μαργαρίτα Πουρνάρα: Οτι οι απόφοιτοι του ACG είναι «πατριώτες και ταυτόχρονα κοσμοπολίτες».
*Φιλόλογος, ψυχολόγος, Λονδίνο
