Κύριε διευθυντά
Δεν είναι η πρώτη φορά που, περπατώντας την οδό Πανεπιστημίου στον δρόμο προς το γραφείο μου, γυρνώ ξαφνιασμένη από τον ήχο μιας κόρνας που θυμίζει ποδοσφαιρικό οίστρο. Αλλόκοτος και αταίριαστος προς το περιστύλιο του Πανεπιστημίου θόρυβος, σκέφτομαι, καθώς προσπαθώ να ξεκολλήσω από τη σόλα του παπουτσιού μου το πολύχρωμο χαρτάκι, άτακτο και φευγάτο από το σύννεφο κομφετί που εκσφενδονίστηκε στον αέρα, συνοδεύοντας τον ήχο της ποδοσφαιρικής κόρνας. Κάθε φορά, εκπλήσσομαι και κάθε φορά αγανακτώ από το θέαμα και τους ήχους, επαναλαμβανόμενα σχεδόν σε κάθε ορκωμοσία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών τα τελευταία χρόνια. Μια κυρία πριν από μία εβδομάδα, περίπου, στον δρόμο με συνέλαβε να κοιτώ, σχεδόν λυπημένη, και με ρώτησε: «Τι γίνεται εκεί; Εχει καμιά διαμαρτυρία;». Της εξήγησα. Οπως της εξήγησα και πώς ορκιστήκαμε, δίχως ποδοσφαιρικό στυλ, ως πτυχιούχοι της Νομικής Αθηνών, το μακρινό 2006.
Διαβάζοντας την εγκύκλιο του ΕΚΠΑ στη σχετική ιστοσελίδα για τη διεξαγωγή των τελετών ορκωμοσίας στη μεγάλη αίθουσα τελετών, υπογεγραμμένη από την κυρία Αννα Κυπριάδου, προϊσταμένη της Γενικής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης του ΕΚΠΑ, ανακουφίστηκα, βλέποντας ότι ρητώς απαγορεύεται από το ΕΚΠΑ η χρήση κόρνας και κομφετί κατά τη διεξαγωγή των τελετών ορκωμοσίας, εντός και εκτός του χώρου του πανεπιστημίου. Ομως, είναι να απορεί κανείς. Από αυτά τα παιδιά που ορκίζονται σήμερα, όλο χαρά, όμορφα κορίτσια και αγόρια, φορώντας τα καλά τους, με ανθοδέσμες στα χέρια και ελπίδες στο βλέμμα, ένας δεν βρέθηκε να ενοχληθεί από την αντιαισθητική ποδοσφαιρίζουσα ατμόσφαιρα που φτιάχνουν οι φίλοι ή συμφοιτητές του, στην προσπάθειά τους να γιορτάσουν την ορκωμοσία του, είτε γνωρίζει ότι απαγορεύεται είτε όχι; Ενας δεν βρέθηκε να πει, βρε παιδιά, ας το σταματήσουμε πια αυτό το άκομψο και ρυπογόνο, ηχητικά και πραγματικά, «χάπενινγκ», με κόρνες και τα κομφετί που ίπτανται για μέρες μετά στους δρόμους του κέντρου; Εμείς είμαστε οι νέοι Επιστήμονες, με το έψιλον κεφαλαίο, το μέλλον της χώρας. Δεν μπορεί να εξομοιώνουμε την ιερή στιγμή της ορκωμοσίας μας με μια ποδοσφαιρική φανφάρα. Προφανής απάντηση. Μάλλον δεν βρέθηκε κανείς. Και γι’ αυτό λυπάμαι περισσότερο.
*Δικηγόρος Αθηνών
