Κύριε διευθυντά
Διαβάζω στην «Κ» τής 15ης ∆εκεμβρίου: «Οραμά μας, την επόμενη πενταετία, το ΕΣΥ να είναι στην πρώτη δεκάδα των δημοσίων συστημάτων υγείας των κρατών της Ευρώπης», ανέφερε ο υπουργός Υγείας.
Νομίζω ότι αυτός ο στόχος είναι δυστυχώς ανέφικτος. Διότι οι εξαγγελίες τού υπουργού αφήνουν ανέγγιχτες τις χρόνιες, δομικές παθογένειες του συστήματος, που αφορούν στην εκπαίδευση και ορθολογική αξιοποίηση του ιατρικού μας δυναμικού.
Από αυτές τις παθογένειες σταχυολογώ μόνον τέσσερις: α) Λόγω ανεξήγητης εμμονής στην αναξιοκρατία διώχνουμε κάθε χρόνο τους άριστους εκ των αποφοίτων των Ιατρικών μας Σχολών στέλνοντάς τους να διαπρέψουν σε διάσημα πανεπιστήμια άλλων χωρών. β) Παρότι διαθέτουμε γιατρούς διπλάσιους ή τριπλάσιους απ’ όσους χρειαζόμαστε, έχουμε τεράστιες ελλείψεις σε γιατρούς πρωτοβάθμιας φροντίδας, με αποτέλεσμα να αποτυγχάνουν όλες οι προσπάθειες διαδοχικών κυβερνήσεων για αναβάθμιση της πρωτοβάθμιας φροντίδας. Από την άλλη έχουμε υπερπληθώρα γιατρών δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας φροντίδας. γ) Από την ίδρυση του ΕΣΥ ουδέποτε έχουμε αξιολογήσει την εκπαίδευση για απόκτηση ιατρικής ειδικότητας. Δεν διαθέτουμε κριτήρια για να εφαρμόσουμε την αξιολόγηση. Ούτε όργανο αρμόδιο για θέσπιση των κριτηρίων. Αποτέλεσμα: χορηγούνται τίτλοι ειδικότητας όχι μόνο σε ικανούς γιατρούς, που ευτυχώς διαθέτουμε και τέτοιους, αλλά και σε αρκετούς ανεπαρκείς. Πόσοι είναι αυτοί; Ουδείς γνωρίζει. Διότι δεν διαθέτουμε κριτήρια, βάσει των οποίων να ξεχωρίζουμε τους επαρκείς από τους ανεπαρκείς. δ) Η θνησιμότητα των ασθενών με COVID-19, που νοσηλεύτηκαν στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας της χώρας, κυμάνθηκε μεταξύ 35% και του ανυπέρβλητου 100%. Οπερ σημαίνει ότι η επιστημονική και επαγγελματική επάρκεια ικανού αριθμού γιατρών, που στελεχώνουν αυτές τις μονάδες, είναι αποδεδειγμένως απαράδεκτη. Παρά ταύτα αυτοί συνεχίζουν να θεωρούνται από το υπουργείο αξιόμαχοι. Πόσοι είναι αυτοί; Πάλι ουδείς γνωρίζει.
Πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι, αν δεν αναταχθούν αυτές και άλλες παθογένειες, οι προσπάθειες της κυβέρνησης για βελτίωση του ΕΣΥ θα πέσουν στο κενό, ακόμη και αν τριπλασιαστούν οι δαπάνες για την Υγεία. Οπως έχουν πέσει και οι προσπάθειες όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Γι’ αυτό εισηγούμαι: Πριν κατατεθεί στη Βουλή προς ψήφιση το προαναγγελθέν νομοσχέδιο για την Υγεία, να περιλάβει διάταξη που να προβλέπει τουλάχιστον την εφαρμογή και στη χώρα μας των οδηγιών και συστάσεων της Ε.Ε. για την ιατρική κατάρτιση, αρχής γενομένης με την Council Directive 5/363/EEC 16.06.1975. Αυτές οι οδηγίες και συστάσεις στηρίζονται στη διαφάνεια, την αξιοκρατία και την αξιολόγηση. Η επιβεβλημένη εφαρμογή τους δεν συνεπάγεται οικονομικό ούτε πολιτικό κόστος.
Τουναντίον. Θα αποφέρει εξοικονόμηση πόρων. Και θα γίνει ευχαρίστως δεκτή από το ευρύ κοινό, που την αναμένει, αν δεν την απαιτεί. Αν όμως αυτές δεν εφαρμοσθούν από την παρούσα κυβέρνηση, που ευαγγελίζεται την αξιοκρατία και την αξιολόγηση, από ποια άλλη και πότε μπορούμε να τις περιμένουμε;
