Κύριε διευθυντά
Αν ήμουν μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και ειλικρινά ενδιαφερόμουν για την ανθρωπιστική καταστροφή στη Γάζα, θα υιοθετούσα ύφος Ερντογάν και θα έλεγα: «Ε, Αμερική. Τι λόγια θέλεις να περιλάβει το ψήφισμα για να μην ασκήσεις βέτο; Θέλεις λόγια που να καταδικάζουν τη Χαμάς για την επιδρομή της 7ης Οκτωβρίου και να αναγνωρίζουν το δικαίωμα του Ισραήλ για αυτοάμυνα; ∆εκτά και τα δύο. Η απελευθέρωση όλων των ομήρων είναι ήδη στο σχέδιο». Θα είχαμε έτσι ένα ομόφωνο ψήφισμα για εκεχειρία το οποίο το Ισραήλ δεν θα μπορούσε να αγνοήσει. Και αν διαμαρτύρονταν οι Παλαιστίνιοι θα τους απαντούσα: «Σας εγκατέλειψα στα λόγια αλλά σας έσωσα στην πράξη».
Δεν υπερίσχυσαν όμως τα ανθρωπιστικά αισθήματα αλλά οι διπλωματικές ισορροπίες.
Και η αιματοχυσία συνεχίζεται…
