Κύριε διευθυντά
Παρόλο ότι δεν γνωρίζω, πλέον, πολλά για το οικείο υπουργείο, χάρηκα όταν έμαθα ότι έληξε μια παρατεταμένη διοικητική εκκρεμότητα σχετικά με τη Γενική ∆ιεύθυνση Αρχαιοτήτων. Και εννοώ το ότι, όχι το πώς.
Τα κριτήρια και οι επιλογές κρίνονται καθ’ οδόν και βεβαίως κατά τη λήξη της θητείας, για την οποία εύχομαι κάθε επιτυχία στη νέα συνάδελφο, Ολυμπία Βικάτου. Ούτως ή άλλως, τη θυμάμαι πάντα πολύ πρόθυμη. Την είχα συναντήσει στις μεγάλες πυρκαγιές του 2007 στην Ολυμπία, όπου υπηρετούσε ως επιμελήτρια αρχαιοτήτων.
Στην απερχόμενη πολυσχιδή και δραστήρια συνάδελφο Πολυξένη Αδάμ-Βελένη, εύχομαι τα καλύτερα σε ό,τι κάνει, και έχει πολλά να δώσει ακόμη.
Ο λόγος που απασχολώ τη στήλη των αναγνωστών δεν είναι κανενός είδους μάθημα. Γνωρίζουν οι συνάδελφοι, είναι έμπειροι. Δεν χρειάζονται υποδείξεις.
Απλώς θεωρώ χρέος να μεταφέρω κάτι από τη δική μου εμπειρία και τα λόγια των μεγαλυτέρων, τότε, προς εμένα: «Η Γενική Διεύθυνση είναι η κορύφωση μιας ιεραρχικής πορείας, η κατάληξη, και όχι η απόληξη της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, ακόμη και της καλύτερης και της ιδανικής, ει δυνατόν».
Είναι ένα link για να συνδέει τα διεστώτα και όχι να πυροδοτεί εντάσεις και αντιπαλότητα. Προς τι ο αλληλοσπαραγμός πολλές φορές, αφού ο στόχος είναι κοινός; Εκτός εάν δεν…
Ο/η γεν. διευθυντής ανθρώπων «άρχει» και δη συναδέλφων και συνεργατών, όχι υπηκόων, και δεν οφείλει τυφλή υπακοή σε κανέναν. Το θέμα είναι να υπάρχουν επιχειρήματα και να μην υπάρχει «ίδιον όφελος». Προσωπικά, η «ανυπακοή» μου κρίθηκε όταν ψηφιζόταν στο ΚΑΣ η κατεδάφιση ή μη των δύο πολυκατοικιών της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, για να διευκολυνθεί η θέα προς την Ακρόπολη. Και για την εμμονή μου να περιληφθεί η λέξη, προσωρινά, στη γνωμοδότηση του ΚΑΣ, για τη μεταφορά των μετοπών του Παρθενώνα στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, δεν μετάνιωσα ποτέ και ας στενοχώρησα τότε ορισμένα μέλη του συμβουλίου. Οι μετόπες ανήκουν στον ναό. Καμιά φορά και μια ουτοπική λέξη μπορεί να φανεί χρήσιμη σε ανύποπτο χρόνο, στη μακριά διαδρομή της διεκδίκησης των Γλυπτών Μαρμάρων. Ποιος ξέρει; Τελειώνοντας, θα ήθελα να επανέλθω στις ευχές, υπογραμμίζοντας ότι η Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων δεν είναι υπόθεση μόνον ενός υπουργείου, είναι και όλης της χώρας. Η καλή λειτουργία της ανακλάται στις διεθνείς πολιτιστικές σχέσεις, αφορά την κοινωνία, τον πολίτη και τελικά όλους μας.
