Κύριε διευθυντά
Διαβάζοντας τη γλαφυρή παρουσίαση του βιβλίου της Ρουθ Πάντελ «Οι κόρες του λαβύρινθου» από τον έγκριτο ιστορικό Αλέξανδρο Κιτροέφ έπεσα σε μια ανακρίβεια: Αναφέρεται ότι «οι μνήμες των Εβραίων της Κρήτης χάθηκαν στο Αουσβιτς». Το ορθόν είναι ότι οι Εβραίοι της Κρήτης δεν έφθασαν μέχρις εκεί. Συγκεντρώθηκαν όλοι στο Ηράκλειο, όπου πήγαν πεζή, μπάρκαραν στο πλοίο «Τάναϊς», κλειδώθηκαν στα αμπάρια του και βρήκαν –μαζί με Ελληνες αντιστασιακούς και Ιταλούς αιχμαλώτους– τραγικό θάνατο με πνιγμό, όταν το πλοίο τορπιλίστηκε στο ύψος της Σαντορίνης. Παραπέμπω στο άρθρο του φίλου Νίκου Βατόπουλου στην «Καθημερινή», 9/7/22 (υπάρχει στο ∆ιαδίκτυο), «Τα θύματα στο ναυάγιο “Τάναϊς”» με πρόσθετες ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες. Προσωπικά θα ήθελα να προσθέσω ότι η μάνα μου μετά την είδηση για τον τορπιλισμό θρηνούσε τον χαμό μιας Εβραίας προσωπικής φίλης της. Τότε κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο τορπιλισμός έγινε από υδροπλάνο που ήταν προσθαλασσωμένο παραφυλάγοντας έξω από το λιμάνι, ενώ σήμερα είναι γνωστό ότι ο τορπιλισμός έγινε από το βρετανικό υποβρύχιο «Vivid» στα ανοιχτά της Σαντορίνης. Στα Χανιά επέζησε βγαίνοντας στο βουνό, παρά τον τραυματισμό του στο ελληνοαλβανικό μέτωπο, ο συμπολίτης μας Σαμουήλ-Στέφανος Μινέρβι. Τον συναντούσα συχνά στο μαγαζί του πατέρα μου και μάθαινα πολλά από τις συζητήσεις μας. Αναμένω να διαβάσω το βιβλίο της Ρουθ Πάντελ.
