Κύριε διευθυντά
Ο καλός ποδοσφαιριστής δείχνει το ταλέντο και την αξία του μέσα στο γήπεδο· αν πάει να τα δείξει στο προαύλιο ή στο σαλόνι ενός προξενείου, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα «χάσει την αξίωση να τον πάρουν στα σοβαρά» (βλ. Σόιμπλε για Βαρουφάκη) σαν ποδοσφαιριστή οι φίλοι του ποδοσφαίρου.
Τα έργα τέχνης εκτίθενται στο δικό τους «γήπεδο» (γκαλερί – αίθουσες τέχνης – μουσεία) και εκεί κρίνονται, ανάλογα με την αξία τους, από τους επισκέπτες τους· εκτός κι αν, εκτός και αν δεν πρόκειται για έργα τέχνης, αλλά για έργα διαμαρτυρίας, οπότε η διαμαρτυρία των διακοσίων τόσων καλλιτεχνών για την αποκαθήλωση της ροζ ελληνικής «σημαίας» της κ. Λαλέ από το προξενείο μας στη Νέα Υόρκη ήταν άστοχη, αφού δεν επρόκειτο περί έργου τέχνης.
Συνήγορος περί του μη έργου τέχνης, νομίζω ότι είναι και τα λουλουδάκια (μαργαρίτες) που τοποθέτησε η καλλιτέχνις πάνω στο έργο της της ροζ «σημαίας» μας ή «Ενοχή της γειτονιάς», όπως το βάφτισε η ίδια, θέλοντας προφανώς να «εξημερώσει» τα άγρια ένστικτα της έμφυλης βίας της ελληνικής κοινωνίας, την οποία αντιπροσωπεύει η ελληνική σημαία, έστω και με το ροζ χρώμα της: Ομως η σημαία είναι το απόλυτο ιδανικό.
Συμπέρασμα; Θα έλεγε κανείς ότι η κ. Γεωργία Λαλέ καλώς εξέθεσε τη διαμαρτυρία της για τις γυναικοκτονίες και την έμφυλη βία στην Ελλάδα στον κατάλληλο χώρο, αλλά και εξίσου καλά οι υπεύθυνοι για τα προξενεία της χώρας αποκαθήλωσαν εγκαίρως τη διαμαρτυρία της –όπως συμβαίνει συνήθως με κάθε διαμαρτυρία– χωρίς να επέλθει καμία «βεβήλωση», κανενός έργου τέχνης.
*Κτηνίατρος, Καστοριά
