Κύριε διευθυντά
Την 2/1/2024 είχα την τύχη να δω στην TV την σε επανάληψη μεταδοθείσα παλαιά εκπομπή της ΕΡΤ από τη σειρά «Oι εκπομπές που αγάπησα», του αείμνηστου Φρέντυ Γερμανού.
Η συγκεκριμένη εκπομπή είχε θέμα την ΚΥΡΑ της ΡΩ (τα κεφαλαία δικά μου, αλλά και πάλι λίγα είναι, θα έπρεπε να είναι χρυσά).
Βεβαίως η όλη ιστορία και δραστηριότητα της Κυράς της Ρω είναι γνωστή στο πανελλήνιο και θα αποτελούσε άσκοπη κατάχρηση της φιλοξενίας σας η επανάληψή της στην επιστολή μου αυτή.
Θέλω, όμως, να εκφράσω την τρομερή συγκίνηση που ένιωσα βλέποντας στην οθόνη τα φλογερά μάτια της γυναίκας αυτής να λάμπουν ακόμη περισσότερο κάθε φορά που γινόταν αναφορά στο σύμβολο του έθνους – την ελληνική σημαία.
Προτείνω η ΕΡΤ, η οποία κατέχει την κόπια της εκπομπής, να τυπώσει ένα αντίγραφο και να το χαρίσει στην καλλιτέχνιδα (αγνοώ το όνομά της), η οποία με το έργο της βεβήλωσε το σύμβολο του έθνους, εν ονόματι καλλιτεχνικής δημιουργίας και άκρως αμφιλεγόμενου συμβολισμού.
Δεν έχω την κατάλληλη παιδεία και δεν μπορώ να προσδιορίσω τα όρια στα οποία μπορεί να φθάσει η λεγόμενη καλλιτεχνική ελευθερία. Νομίζω, όμως, ότι πρέπει να υπάρχουν όρια.
Οταν διά νόμου προστατεύονται η δημοσία αιδώς, η θρησκευτική ελευθερία, η γενετήσια αξιοπρέπεια, κ.τ.λ. κ.τ.λ., δεν καταλαβαίνω πώς είναι δυνατόν υπό την κάλυψη της καλλιτεχνικής δημιουργίας να κυκλοφορούν έργα τα οποία ευθέως προσβάλλουν τις ανωτέρω προστατευόμενες έννοιες, αλλά και κυρίως την εθνική μας τιμή και αξιοπρέπεια που συμβολίζει η σημαία μας.
