Κύριε διευθυντά
Με αφορμή δημοσίευση επιστολής στην «Κ» της 20-12-2023 για τον Αγιο ∆ιονύσιο της Ζακύνθου, ο οποίος συγχώρησε τον δολοφόνο του αδελφού του, θα ήθελα ν’ αναφερθώ σ’ ένα παρεμφερές περιστατικό, που συνέβη στα χρόνια της ανελέητης εμφύλιας διαμάχης, όταν η ομίχλη του κομμουνισμού σκέπαζε τα μάτια των ανθρώπων και τα σκοτάδια του φανατισμού τα μάτια των στρατευμένων στην ιδεολογία του νεαρών Ελλήνων. Ο ιερεύς Αναστάσιος Καφαντάρης, τελών τη Θεία Λειτουργία εντός του ναού του Αγίου ∆ημητρίου του χωριού του Λοξάδα Καρδίτσας, την 10η Απριλίου 1949, εφονεύθη από εκρηκτικό μηχανισμό που είχαν τοποθετήσει επί της Αγίας Τραπέζης Ελληνες κομμουνιστές. Εκτελεστής του, συμπατριώτης του, ο οποίος κατά τα τέλη της ζωής του, δεκαετίες μετά, ενθέρμως προσεκάλεσε να προσέλθη επειγόντως να τον επισκεφθεί ο γιος του εκτελεσθέντος ιερέως, Χρυσόστομος Καφαντάρης, δικηγόρος Αθηνών. Προσελθών ο γιος του ιερέως προς τον βαρέως ασθενούντα, ούτος του εκμυστηρεύθη ότι αυτός υπήρξε ο δολοφόνος του πατρός του και ότι μετενόησεν πικρώς και ειλικρινώς διά την παντελώς άδικον εκτέλεσιν και τον εκλιπάρησε να τον συγχωρήσει.
Ο γιος του εκτελεσθέντος, ενθυμούμενος τον Αγιο Διονύσιο, εκ μεγαλοκαρδίας, συγχώρησε τον δολοφόνο του πατρός του…
