Κύριε διευθυντά
Επί δεκαετίες η πρόθεση αναθεώρησης του άρθρου 16 στο Σύνταγμα που ορίζει ως αποκλειστικό πάροχο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης το ∆ημόσιο, έχει αποτελέσει το θεματικό αντικείμενο δημόσιας τοποθέτησης από τον ακαδημαϊκό και τον πολιτικό χώρο. Πολλές φορές η επιχειρηματολογία κάθε πλευράς περιορίσθηκε σε απλουστευμένα επιφανειακά κριτήρια με σαφή πολιτικό προσανατολισμό και κάνοντας ελάχιστες αναφορές σε ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Αυτή η πολύχρονη διχογνωμία έλαβε εξαρχής –και λανθασμένα κατά τη γνώμη μου– ένα μονομερές και σαφές πολιτικό πρόσημο.
Στη διάρκεια της ενεργής ακαδημαϊκής μου σταδιοδρομίας είχα την τιμή ο Τύπος της εποχής («Οικονομικός Ταχυδρόμος», «Βήμα») να φιλοξενήσει σκέψεις μου στην ουσία του θέματος, με τους αντίστοιχους τίτλους «Ναι ή όχι στα ιδιωτικά ΑΕΙ» και «Η ανοχή στο ακαδημαϊκά μέτριο».
Η πρόσφατη αναμόχλευση του ίδιου ζητήματος λόγω της επικείμενης πρόθεσης της κυβέρνησης, αποτέλεσε αφορμή να δημοσιοποιηθεί η διαμάχη δύο εκπροσώπων της ακαδημαϊκής κοινότητας. Το δυσάρεστο είναι ότι η διαμάχη δεν αφορά στη διχογνωμία επί της ουσίας αλλά σε αμοιβαία απαξίωση των πρωταγωνιστών. Δύο άτομα με πολύ διαφορετικές ακαδημαϊκές διαδρομές και διαφορετικό φύλο, ανταλλάσσουν μεταξύ τους απαξιωτικά σχόλια για την ακαδημαϊκή και τη δημόσια παρουσία τους, υποβαθμίζοντας τους εαυτούς τους υποβιβάζοντας στην κοινή γνώμη τον ακαδημαϊκό χώρο.
Και οι δύο έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό παράλληλη την παρουσία τους και στον πολιτικό στίβο. Πρόκειται για ένα ειδοποιό χαρακτηριστικό που υποκρύπτει την ενδεχόμενη φιλοδοξία να προσφέρουν αμεσότερα στον κοινωνικό προβληματισμό εκτός από το έργο τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Δεν γνωρίζω προσωπικά την κ. Βάσω Κιντή, ενώ επιφανειακή χαρακτηρίζεται η γνωριμία με τον κ. Νίκο Μαρκάτο στο ίδιο ΑΕΙ που υπηρέτησα. Οφείλεται και στους δύο σεβασμός για την τόλμη να επεκταθούν στην πολιτική αρένα, που αποτελεί ισχυρότερο «βήμα» στην κοινωνική προσφορά από την ακαδημαϊκή ιδιότητα. Προσωπικά θεωρώ ότι η εναλλαγή πολιτικών χώρων που χαρακτηρίζει τη δημόσια διαδρομή και των δύο αποτελεί ένδειξη της συνεχούς προσπάθειας να εντοπίσουν τον φορέα μέσω του οποίου θα διαθέσουν τη βούληση και τις ικανότητές των να προσφέρουν.
Είναι δυσάρεστο για το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, η κ. Κιντή της οποίας η ακαδημαϊκή μεταστροφή από τη Χημεία στη Φιλοσοφία της Επιστήμης υποκρύπτει μια αξιόλογη προσωπικότητα, να «κατηγορεί» την πληθωρική προσωπικότητα του κ. Μαρκάτου, ενός επιστήμονα αποδεδειγμένα με διεθνή εμβέλεια για επουσιώδη.
Αντίστοιχα και ο κ. Μαρκάτος γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι πολλές οι περιπτώσεις μέσα στο δημόσιο ελληνικό πανεπιστήμιο, όπου και ο ίδιος συμμετείχε στη συνενοχή «της αποδοχής του ακαδημαϊκά μέτριου» με πολλούς τρόπους. Αρα είναι άκυρη η αμφισβήτηση μιας ακαδημαϊκής αξιολόγησης που έχει τελεσθεί από ένα δημόσιο ΑΕΙ.
Αν χρειάζεται διάλογος ας γίνεται στην ουσία του θέματος ώστε να βοηθήσει στη διαμόρφωση αντίληψης για τις ιδιαιτερότητες του εκπαιδευτικού / ερευνητικού συστήματος. Σε κάθε άλλη περίπτωση εμείς οι πολίτες έχουμε εκλέξει την παρούσα σύνθεση της Βουλής, η οποία και θα τοποθετηθεί!
