Κύριε διευθυντά
Ξαφνικά, μέγα θαύμα συνετελέσθη. Ολα τα φλέγοντα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας ελύθησαν, εκτός από ένα. Τα ομόφυλα ζευγάρια.
Tα ΜΜΕ και οι εφημερίδες, συμπεριλαμβανομένης της «Καθημερινής», έχουν πρωτοσέλιδο το θέμα αυτό και για το σχετικό νομοσχέδιο. Απίστευτος αποπροσανατολισμός.
Λένε ότι είναι δέσμευση του πρωθυπουργού, προκειμένου να προσαρμοσθεί η χώρα μας στις επιταγές της Ε.Ε. Ετσι απλά, και αν σας αρέσει.
Γιατί όμως το θέμα αυτό να είναι πρωτεύουσας προτεραιότητας; Γιατί σαν «αχταρμάς» εμπλέκονται τόσο πολλά και κυρίως τα παιδιά; Γιατί η γνώμη της κοινωνίας, της Εκκλησίας δεν λαμβάνονται υπόψη;
Δεν έχω καθόλου νομικές γνώσεις, αλλά εφόσον δεκαετίες τώρα ισχύει το σύμφωνο συμβίωσης και για τους ομόφυλους, γιατί χρειάζεται και ο όρος «γάμος» και τεκνοθεσία; Τα παιδιά γιατί εμπλέκονται, όταν μάλιστα δεκαετίες τώρα δεν έχει λυθεί το θέμα της υιοθεσίας που αφορά χιλιάδες άτεκνα ζευγάρια;
Aν το πρόβλημα εντοπίζεται στη σύνταξη θανόντος ενός από τους δύο και στα περιουσιακά του στοιχεία, ήταν τόσο δύσκολο μέσα στις αναρίθμητες τροπολογίες που εν μια νυκτί ψηφίζονται να τακτοποιηθούν και αυτά;
Eίναι τόσο πολλοί οι ομόφυλοι, που τα κομματικά επιτελεία τούς εντάσσουν στο εκλογικό όφελος;
Eν κατακλείδι, τα ήθη, τα έθιμα, οι παραδόσεις με τα οποία γαλουχηθήκαμε, ρίχνονται στο καλάθι των αχρήστων;
*Συνταξιούχος Πλοίαρχος Α΄ Ε.Ν.
