Κύριε διευθυντά
Μεγάλη και θορυβώδης συζήτηση γίνεται για το πόσοι βουλευτές και υπουργοί της Νέας ∆ημοκρατίας θα υπερψηφίσουν ή θα καταψηφίσουν το νομοσχέδιο για τους γάμους των ομοφύλων.
Πολλοί ή λίγοι θυμόμαστε ότι οι αποφάσεις των συλλογικών οργάνων λαμβάνονται κατά πλειοψηφίαν και δεσμεύουν όλους, και τους μειοψηφήσαντες. Η κυβέρνηση είναι συλλογικό όργανο που αποτελείται από τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, ο δε τηλεοπτικός μονόλογος του εκάστοτε πρωθυπουργού (πρέπει να) αποτελεί την ανακοίνωση των αποφάσεων του Υπουργικού Συμβουλίου στους πολίτες. Οταν πρόκειται να προταθεί νομοσχέδιο στη Βουλή, το κυβερνών κόμμα συγκαλεί την κοινοβουλευτική του ομάδα, η οποία αποφασίζει για τη στάση που θα τηρήσει κατά την ψηφοφορία.
Αν οι κανόνες αυτοί ετηρούντο, καθένας από τους ψηφίζοντες βουλευτές θα είχε να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της μη τηρήσεως των κανόνων αυτών που προβλέπονται στο κόμμα του.
Ο υπερψηφίζων δεν σημαίνει ότι (και δεν χρειάζεται να) συμφωνεί με το νομοσχέδιο, σημαίνει ότι συμμορφώνεται με τη συλλογική απόφαση του οργάνου στο οποίο ανήκει για το θέμα. Αν η συλλογική απόφαση δεν ελήφθη με τον προσήκοντα τρόπο, η παράβαση έπρεπε να καταγγελθεί κατά τη συζήτηση του θέματος και προ της λήψεως της σχετικής συλλογικής αποφάσεως. Μετά από αυτήν δεν ενδιαφέρει ούτε λαμβάνεται υπ’ όψιν η οποιαδήποτε φιλοσοφική ή πολιτική άποψη του ψηφοφόρου.
«Ονω τις μύθον έλεγε, ο δε τα ώτα εκίνει».
