Κύριε διευθυντά
Μετά την επιστολή μου για τη φιλόσοφο Υπατία (24.6.23) και τη σημαντική παρέμβαση του κ. Τάσιου (5.7.23) θεώρησα πρέπον να στείλω μία επιστολή αφενός μεν να τον ευχαριστήσω, αφετέρου δε να του διευκρινίσω κάτι. Βέβαια δεν είναι εύκολο να διαφωνήσει κανείς με ένα τόσο σημαντικό πρόσωπο, γι’ αυτό επιστράτευσα ένα ιστορικό περιστατικό το οποίο, όπως μου είπε προφορικά, του άρεσε πάρα πολύ. Κατ’ εμέ είναι και πάντα επίκαιρο. Σκέφθηκα λοιπόν να το απομονώσω και να το κοινοποιήσω στον φιλόξενο πάντα χώρο σας:
«Ο επιβλητικός και λόγιος ηγούμενος της Ι. Μονής Αγ. Γεωργίου Εγκρεμού της νήσου Χάλκης Πριγκηπονήσων, Προκόπιος Αράπογλου, ήταν γνωστός στον τότε σουλτάνο Μαχμούτ, ο οποίος μάλιστα πολλές φορές επισκεπτόταν τη Χάλκη για αναπαυτική απόδραση. Κάποια φορά πήγε σε ώρα που διαρκούσε η πανηγυρική Θεία Λειτουργία (23 Απριλίου 1818;). Προχώρησε με σκοπό να εισέλθει στο Ιερό Βήμα από την Ωραία Πύλη προκειμένου να χαιρετήσει τον ηγούμενο. Ο Προκόπιος, όμως, σεβόμενος τον θεσμό που υπηρετούσε, στάθηκε λεβέντικα στην Ωραία Πύλη ανοίγοντας διάπλατα τα χέρια του για να τον εμποδίσει να περάσει και συγχρόνως του ψιθύρισε μια φράση από το Κοράνιο, ανάλογη με τη δική μας – «δεν επιτρέπεται η είσοδος σε κανέναν μη ιερωμένο». Ο σουλτάνος αιφνιδιάστηκε, έκανε μεταβολή και βγήκε. Το εκκλησίασμα πάγωσε και όλοι περίμεναν την απόφαση του αποκεφαλισμού του ηγουμένου, που τόλμησε να σηκώσει το ανάστημά του στον σουλτάνο. ∆εν συνέβη όμως αυτό. Σε λίγες μέρες ξαναπήγε ο σουλτάνος προσφέροντας στον ηγούμενο μία μπρούτζινη επιγραφή από το Κοράνιο με ωραιότατα αραβικά γράμματα «ΕΝ ΤΗ ΕΥΘΥΤΗΤΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ».
* Φιλόλογος – Αρχαιολόγος, Λέκτωρ Κλασ. Φιλολ. Φιλοσ. Σχολής Παν/μίου Αθηνών
