Κύριε διευθυντά
Τι κρίμα να μην μπορούμε να λύσουμε ορισμένα προβλήματα με βάση την κοινή λογική και το ευρύτερο δημόσιο συμφέρον. Ολα κρίνονται με βάση τις κομματικές θέσεις και προπαντός με τις δήθεν «προοδευτικές» αντιλήψεις του καθενός. Και εκεί όλα χάνονται!
Επιστολική ψήφος και στις εθνικές εκλογές. Αρχικά στήριξη από όλους στη Βουλή και μετά διαφωνία λόγω αιφνιδιασμού από την κυβέρνηση. Σκέφτηκε κανείς ανθρώπινα πόσο θα διευκολυνθούν οι υπερήλικες; Σκέφτηκε ότι θα αποφύγουν μετακινήσεις ή δύσκολα και επικίνδυνα ανεβοκατεβάσματα σε εκλογικά τμήματα που βρίσκονται σε ορόφους σχολικού κτιρίου; Σκέφτηκε τους ετεροδημότες που θα αποφύγουν έξοδα και ταλαιπωρία; Σκέφτηκε ότι με την επιστολική ψήφο μειώνεται σημαντικά και η αποχή; Οχι. Αντί της ουσίας, υπερέχει ο τρόπος που μπαίνει το νομοσχέδιο στη Βουλή.
Ιδιωτικά πανεπιστήμια: Να μην έρθουν! Οχι φυσικά γιατί κινδυνεύουν τα δημόσια δικά μας πανεπιστήμια αλλά ίσως γιατί θα έρθει μια νέα κουλτούρα. Θα απαιτείται σεβασμός των καθηγητών και της περιουσίας του πανεπιστημίου. Θα σταματήσουν οι καταλήψεις κτιρίων και αιθουσών, δεν θα γεμίζουν οι τοίχοι με αφίσες και γκράφιτι ανόητα, δεν θα μουτζουρώνονται οι προσόψεις και τα σκαλοπάτια εισόδου στα κτίρια με συνθήματα, δεν θα κρέμονται διάφορα κουρέλια με αιτήματα από τα παράθυρα.
Αλλά και οι πρυτάνεις τι κάνουν; Φοβισμένοι, διστακτικοί, συμβάλλουν με τη σιωπή τους στη διαιώνιση της ανομίας και του μπάχαλου, εις βάρος και της προσωπικής τους αξιοπρέπειας.
Εν αναμονή λοιπόν… ψηφοφοριών και επίδειξης τόλμης!
