Κύριε διευθυντά
Θα ήθελα να εκφράσω τα ταπεινά μου συγχαρητήρια αλλά κυρίως τις ευχαριστίες μου στον κ. Σάκη Μουμτζή για το εξαιρετικό άρθρο του στην «Καθημερινή» της 23/1/2024, με τίτλο «Οι διαχρονικές παρενέργειες του ιδεολογικού οπίου». Μου έλυσε μία απορία, που είχα σε όλη μου τη ζωή. Πώς δηλαδή συνέβαινε εξέχοντες διανοούμενοι στην Ελλάδα και στο εξωτερικό να συντάσσονται με την κομμουνιστική ιδεολογία, μη μπορώντας να διακρίνουν την απλή διαφορά μεταξύ ελευθερίας και ολοκληρωτισμού. Ενώ συγχρόνως αγράμματοι άνθρωποι του χωριού μου το αντιλήφθηκαν αυτό από την πρώτη στιγμή.
Οσον με αφορά, τρεις φορές βρέθηκα κοντά στην υιοθέτηση αυτής της ιδεολογίας, όμως την απέρριψα για τους εξής λόγους: α) Την πρώτη φορά μικρός στο χωριό, είδα να επιστρέφουν τη δεκαετία του 1960 από τις ανατολικές, πρώην κομμουνιστικές χώρες, συγχωριανοί μου, σε κακή οικονομική κατάσταση όλοι τους, και να τους συντηρούν οι εδώ φτωχοί συγγενείς τους. Απεναντίας, από την Αμερική επέστρεφαν πάλι συγχωριανοί μου αλλά καλοντυμένοι και με… αρκετά δολάρια που μοίραζαν και σε μας τα παιδιά. Η σύγκριση ήταν καταλυτική, άρα κάτι άλλο συνέβαινε. β) Αργότερα κατάλαβα ότι η στέρηση των ελευθεριών σε ένα λαό δεν μπορεί να συνάδει με οποιουδήποτε είδους ανάπτυξη. γ) Προ ημερών ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Κώστας Αρβανίτης δήλωσε ότι ως αριστερός, η μόνη διαφορά που έχει με τους δεξιούς είναι στη διανομή του πλούτου. Οι αριστεροί είναι υπέρ της διανομής του πλούτου στους πολλούς, ενώ οι δεξιοί είναι υπέρ των ολίγων.
Με αυτή τη θέση κανείς φυσικά δεν διαφωνεί, όμως το πρόβλημα είναι ότι μόλις κυβερνήσει η Αριστερά, ή όπου κυβέρνησε, αμέσως έπαυσε η παραγωγή πλούτου. Κανείς πλέον δεν παράγει για να τα μοιράζει στους άλλους. Στον καπιταλισμό παρά τις ανισότητες και τα προβλήματα, και είναι δίκαιη και σωστή η κριτική σ’ αυτά, παράγεται πλούτος, και σε τελευταία ανάλυση μέσω της φορολογίας, της κυκλοφορίας του πλούτου και των επενδύσεων διαχέεται και καταλήγει σε όλους. Οταν ο Φιντέλ Κάστρο ρωτήθηκε από τον Μίκη Θεοδωράκη πού θα βρει τα χρήματα για να υλοποιήσει το πρόγραμμά του (σχολεία, νοσοκομεία κ.λπ.) απάντησε ότι αυτό είναι πρόβλημα του καπιταλισμού! Δηλαδή οι αριστεροί έχουν την αφέλεια ότι θα δουλεύουν οι άλλοι για να τα μοιράζουν αυτοί όπως θέλουν. Ετσι λοιπόν επιβεβαιώνεται η Θάτσερ που είχε πει ότι «καλός είναι ο σοσιαλισμός, αλλά σταματάει εκεί που τελειώνουν τα λεφτά των άλλων», καθώς και ο Τσώρτσιλ που είχε πει ότι «καπιταλισμός σημαίνει άνιση κατανομή του πλούτου, ενώ σοσιαλισμός ίση κατανομή της φτώχειας». Γι’ αυτό και όλα τα αριστερά κόμματα μόλις ανέλθουν στην εξουσία, μαθαίνουν για τις αυταπάτες, και «συντηρητικοποιούνται».
*Σπερχειάδα Φθιώτιδος
