Κύριε διευθυντά
Με τον ιλιγγιώδη ανήφορο που έχουν πάρει οι τιμές των προϊόντων, όλοι προσπαθούμε απεγνωσμένα να βρούμε τρόπους αντιμετώπισής τους. Στα φάρμακα ιδιαίτερα, η κατάσταση γίνεται εκρηκτική και όλοι ψάχνουμε για γενόσημα, υποκατάστατα ή κάποια λύση τέλος πάντων που θα ελαφρύνει τους πόνους μας. Εγώ βρήκα μερικές στα «Λαογραφικά των Αρχανών» του φερώνυμου Μορφωτικού Συλλόγου της Κρήτης, έκδ. 1964. Λύσεις απλές, αγνές, αποτελεσματικές και κυρίως πάμφθηνες. Παραθέτω μερικές όπως ακριβώς είναι γραμμένες:
Εις πληγήν παντοίαν: Βάλε λάδι, μέλι και αλεύρι και ένωσε αυτά, τα ζέστανε εις αυγού φύλλα και τίξης και ποίσης αυτά κατάπλασμα, είτα θέσε ως έμπλαστρον εις την πληγήν. Ει δε είναι τινός να έχει πληγήν εκτός οποίας τρέχει ύλην πολλήν και δεν ημπορεί να σαλτάρη βάλε την σκόνην από λαφοκέρατον ή… (δυσανάγν.) και βάνε εις την πληγήν και δέσε τα σφικτά και άφες το ημέρας πέντε.
Εις πόνον κεφαλής: Αιγός χολήν μείξας μετά ελαίου άλειφε την κεφαλήν ή βράσε απισθιάν με δρυμύ ξύδιον και θέσε εις την κεφαλήν έως επτά φορές και θαυμάσης ή σινάπεως σπόρον μετά μέλιτος κατάπλασε την κεφαλήν και μετά όξους οσφραίνου αυτό. Ο χυλός της μελάνης κισού, ροδελαίου ενούμενος και αλοιφούμενος το μέτωπον, παίρνει τον πόνον της κεφαλής. Βάλε δε και εις τους μικτήρας κάρδαμον ει έχη χαύνωσιν (χαλάρωσιν) η κεφαλή, στερεί γαρ αυτή τούτο ή Ανήθου άνθος μετά ελαίου ψήσε, χρίε το μέτωπον ή Επαρε δυο δράμια τζίντζερο, βάλε το να μουσκεύη εις άσπρο κρασί και πίνε το κρασί.
Εις σφίξιν κοιλίας: Κόπρον του ποντικού δαμάκια κάμε τα σκόνη είτα βούτησε κομμάτι μπαμπάκι εις το λάδι και τρίψε το εις την σκόνιν να πάρη το αρκούν είτα με τρόπον το άμπωσε (σπρώξε) εις τον πάτον του πάσχοντος και εις ολίγην ώρα κινά ο πάτος και ελευθερώνεται ο άνθρωπος (ενεργεί ως υπόθετον).
Οταν τρώγονται τα ομάτια: Επαρε φλούδα ρογδίου ξυνού, ξήρανέ την εις τον ήλιον και κοπάνησέ την, κάμε αλεύρι, είτα βάλε ολίγον κρασί και τάραξέ την καλά, και με αυτό άλειφε τα ομάτια συχνά. Και όταν θέλης να κοιμηθής, βρέχε πανί ψιλόν με κρασί και βάνε το επάνω εις τον οφθαλμόν να στέκη έως το ταχύ. Ομως μην εβγαίνης εκ το σπίτι αλλά βλεφοτόμισε και φυλάγου από φαγητά αλμυρά και από καπνόν και άνεμον και υγιαίνεις.
Εις πόνον οδόντου: Οταν έχη τινός οδόντα πολλά χαλασμένα και του δίνουν πόνον πολύ. Απωσε εις ένα φύλλο χαρτί δισκιαμόσπορον, είτα άναψε μια λαμπάδα από άσπρο κερί, γέρναμε την επάνω εις το δισκιαμόσπορον να στάση το κερί εις τον σπόρον και τότε έπειρνε εξ αυτών τις κέρινες κοματιές όπου είναι κολημένος ο σπόρος επάνω τους, βάλε τους εις ένα κεραμίδι όπου να έχεις απτωμένα κάρβουνα εις τα οποία επάνω, άνοιγε το στόμα σου και χάσκε καλά να πηγαίνη ο καπνός μέσα εις τα οδόντια και ούτω στέκεις ένα τρίτο της ώρας και βάνε συχνά εκ το κερί όπου έχει τον σπόρον εις τα κάρβουνα έχοντα με ένα πανί σκεπασμένην την κεφαλήν διά να μη φεύγη ο καπνός και ούτω περνώντας εις διορίαν τριών ωρών οι πόνοι σου αφανίζονται, όπου με τούτον τον τρόπον πολλοί ιατρεύονται.
Για τη χολή και το σηκώτι: Μαζεύομε τα καθαρίδια της κεφαλής της αγγινάρας και κόβουμε και το λίκι της ψιλά κομάτια. Τα ξεραίνομε και τα φυλάσσομε για το Χειμώνα, που δεν υπάρχουν οι αγγινάρες. Βράζονται σαν τσάι και όταν κρυώση το ζουμί τους το πίνη ο άρρωστος σκέτο, όταν σηκωθή το πρωί νηστικός. Ξαπλώνει μετά μισή ώρα από το δεξιό πλευρό. Αλλά και όλη τη μέρα ο άρρωστος πίνη από αυτό αντί για νερό. Περισσότερο ωφελούν οι αγριοαγγινάρες.
Αυτά προς το παρόν και… περαστικά μας…
