Κύριε διευθυντά
Το βράδυ στην Ελλάδα αρχίζει από το μεσημέρι, στις 12 ακριβώς! Είναι η στιγμή που αρχίζουν οι «καλησπέρες» στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις αλλά και στις εκτός αυτών επαφές. Ακόμα και σοβαροί άνθρωποι σε καλησπερίζουν μεσημεριάτικα. Φαίνεται ότι στις μέρες μας οι άνθρωποι δεν ακούν πλέον συνειδητά, αλλά συγκρατούν ό,τι αρπάξει τ’ αυτί τους. Από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα προφανώς. Αλλη εξήγηση δεν βρίσκω.
Δεν ξέρω ποιο φοβερό μυαλό εισήγαγε αυτή τη γελοιότητα στην καθημερινή μας ζωή και έχει εξαπλωθεί σαν… επιδημία. Εχω ακούσει «καλησπέρες» ακόμα και στις 10 και 10.30 η ώρα το πρωί!
Επιχείρησα τρεις-τέσσερις φορές να εξηγήσω σε νέους ανθρώπους ότι δεν λέμε «καλησπέρα» την ώρα που καίει ο ήλιος την πέτρα. Εισέπραξα από όλους την ίδια απάντηση:
– Μα κύριε Θανάση, οι δάσκαλοι στο σχολείο μας έλεγαν ότι από το πρωί μέχρι το μεσημέρι λέμε «καλημέρα» και από το μεσημέρι και μετά «καλησπέρα». Τέτοιοι δάσκαλοι γιατί να δεχθούν να αξιολογούνται αφού είναι πάνσοφοι!
Διαπίστωσα συνάμα ότι αυτά τα παιδιά δεν γνώριζαν τη σημασία της λέξης «εσπέρα».
– Και τι να λέμε, ήταν η απορία τους.
– «Καλησπέρα» να λέτε όταν αρχίζει να σκοτεινιάζει, ή να λέτε «γεια σας» ή «χαίρετε» όλες τις ώρες της ημέρας.
Από την έκφραση του προσώπου τους κατάλαβα ότι δεν ήμουν πειστικός. Να σημειώσω και τούτο: καλούν σε ένα μέσο κάποιον για να συνομιλήσουν, τον/την υποδέχονται με το «καλησπέρα σας» και όταν τελειώσει η συνομιλία τους, του/της εύχονται «καλό μεσημέρι» ή «καλό απόγευμα». Εδώ το βράδυ προηγείται του μεσημεριού και του απογεύματος!
Ακόμα και οι ξένοι τουρίστες έχουν μάθει από τους εργαζομένους του κλάδου να λένε «καλησπέρα» μέρα μεσημέρι. Αναρωτιέμαι αν υπάρχουν κάποιοι μυαλωμένοι άνθρωποι να σταματήσουν αυτή την παλαβομάρα.
