Κύριε διευθυντά
Το φαινόμενο των αλκυονίδων ημερών, τον Ιανουάριο κάθε χρόνο, παρατηρείται για 10 περίπου ημέρες από την αρχαιότητα.
(Ξανα)διάβασα πρόσφατα ένα σχετικό δημοσίευμα προ δεκαετιών του Κ.Π. Ψαλτήρα, κατά το οποίο: «…Ο μύθος αυτός αναφέρεται στον νόθο πλατωνικό διάλογο ΑΛΚΥΩΝ. Ο Σωκράτης και ο Χαιρεφών περπατούσαν στην ακτή του Φαλήρου όταν ακούστηκε θρηνώδης κελαηδισμός. Είναι θαλασσοπούλι απήντησε ο Σωκράτης σε ερώτημα του συνομιλητή του και του αφηγήθη τον μύθο της Αλκυόνης, της κόρης του θεού των ανέμων Αιόλου. Ο δύτης σύζυγός της, Κύηξ, χάθηκε. Αυτή έψαχνε να τον βρει περίλυπη και οι θεοί την μεταμόρφωσαν σε πουλί θαλασσινό, για να συνεχίσει τις αναζητήσεις.
Ο ∆ίας, για να τιμήσει ιδιαίτερα τη συζυγική της αφοσίωση, έβαλε στην καρδιά του χειμώνα 10-14 μέρες λιακάδας και καλοσύνης, για να μπορεί να κλωσήσει τα αυγά της».
Ο Αιλιανός γράφει: «Κυούσης δε αλκυόνος ίστανται τα πελάγη, ειρήνην δε και φιλίαν άγουσιν οι άνεμοι, κύει δε άρα χειμώνος μεσούντος».
Μια ποιητική περιγραφή για τις αλκυονίδες ημέρες αναφέρει ο Λουκιανός ο Σαμοσατεύς. «Αιθρία με τα άνωθεν, ακύμαντον δε και γαλήνιον άπαν το πέλαγος, όμοιον, ως επείν, κατόπτρω». Η θάλασσα γίνεται καθρέπτης… Το φαινόμενο αυτό των αλκυονίδων ημερών δεν ξέφυγε και από τον πανεπιστήμονα Αριστοτέλη, ο οποίος παρατηρεί: «Η δε αλκυών περί τροπάς χειμερινάς, διό και καλούνται, όταν ευδιαναί γένονται αι τροπαί, αλκυόνιοι ημέραι».
Και ο Μεσολογγίτης ποιητής Μιλτιάδης Μαλακάσης, «οι φεγγαροσκέπαστες του Γεναριού ομορφιές».
Φέτος τουλάχιστον οι αλκυονίδες ημέρες, που συνήθως εμφανίζονται στο τέλος Ιανουαρίου, επεξετάθησαν και στον Φεβρουάριο, προφανώς όχι για τους λόγους του αρχαίου ποιητικού θρύλου, αλλά μάλλον για λόγους οφειλομένους στην κλιματική αλλαγή και αυτό, θα έλεγα, είναι ανησυχητικό…
