Κύριε διευθυντά
Θα ήθελα να συγχαρώ τον συνεργάτη σας κ. Νίκο Βατόπουλο για τα ωραία κείμενα, όπου με τρυφερότητα και νοσταλγία μας περιγράφει τις ομορφιές της Αθήνας, σε σπίτια, δρόμους και γωνιές, που σιγά σιγά εξαφανίζονται χωρίς να καταλάβουμε πως μαζί με αυτές χάνεται και η ψυχή μας. Περισσότερα συγχαρητήρια ανήκουν στον κ. Βατόπουλο για το αφιέρωμα στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία (φ. 6-7 Ιανουαρίου 2024) που δικαίως το χαρακτηρίζει διαμάντι στο στέμμα της Αθήνας. Είναι αλήθεια πως το ξενοδοχείο αυτό είναι το ομορφότερο και περισσότερο ιστορικό ξενοδοχείο της χώρας μας, αφού έχει συνδεθεί με όλα τα ιστορικά γεγονότα της πατρίδας μας. ∆εσπόζει της πλατείας Συντάγματος και υπερέχει φανερά από τα μέγαρα των Νεγρεπόντη, Μαυρομιχάλη, Βούρου και λοιπών αριστοκρατικών οικογενειών, σε κομψότητα, επιβλητικότητα και ομορφιά από την εποχή που κτίστηκε μέχρι σήμερα. Νομίζω ότι θα ενδιέφερε τους αναγνώστες σας να μάθουν ποιος ήταν ο άνθρωπος που έκτισε αυτό το κομψό και εξαιρετικής ομορφιάς κτίριο, που την αρχική μορφή του διατηρεί μέχρι σήμερα, μολονότι μεγάλωσε. Ηταν ο Λήμνιος την καταγωγή Αντώνιος ∆ημητρίου, ο οποίος γεννήθηκε το 1791 στη Λήμνο αλλά εργάστηκε και πλούτισε στην Τεργέστη. Ηταν πλοιοκτήτης, τραπεζίτης και ασφαλιστής. Η οικονομική του επιφάνεια ήταν τεράστια και η κοινωνική του θέση περίοπτη στην ελληνική Κοινότητα της Τεργέστης. ∆είγμα της επιρροής του στην οικονομία της Τεργέστης ήταν η θητεία του ως προέδρου του Χρηματιστηρίου της τα έτη 1905-1911. Ηταν ένας από τους πρώτους μετόχους της Ελληνικής Τράπεζας Ασφαλίσεων στην Τεργέστη (Greco banco d’ assicurazione).
Το 1842 ο αρχιτέκτονας Θεόφιλος Χάνσεν ανέλαβε το έργο ανεγέρσεως επιβλητικού μεγάρου στον χώρο αντιδιαμετρικά απέναντι από την κάτω πλευρά των βασιλικών ανακτόρων. Ο Οθων όταν πληροφορήθηκε την έναρξη των εργασιών και την ιδιότητα του οικοπεδούχου ως εμπόρου, ζήτησε να δει τα σχέδια, διότι φοβήθηκε ότι δεν θα ανταποκρίνονταν στις αριστοκρατικές απαιτήσεις της περιοχής. Οταν είδε τα σχέδια του Χάνσεν ενθουσιάστηκε. Τα μαρμάρινα στοιχεία του με τα χαλκευμένα ραβδωτά τόξα έχουν πρότυπο την αναγεννησιακή αρχιτεκτονική. Τα περίεργα χυτοσιδηρά κιγκλιδώματα στα παράθυρα και τους εξώστες θυμίζουν μυθολογικά θέματα και από την πλευρά της οδού Πανεπιστημίου οι εξώστες είναι μαρμάρινοι με φουρούσια που παριστάνουν φτερωτούς λέοντες. Τα ακροκέραμα, τα πήλινα αγγεία και οι ζωγραφικές διακοσμήσεις είχαν κατασκευαστεί στη Βιέννη και ήταν πρωτοποριακά για την εποχή τους. Ετσι ο Αντώνιος Δημητρίου έκτισε το τριώροφο τότε μέγαρο, στο ισόγειο του οποίου θα μετέφερε την επιχείρησή του, τον ένα όροφο προόριζε για την κόρη Ελένη Χατζηκώνστα και τον άλλο για τον γιο του. Ωστόσο η οικογένεια δεν κατοίκησε ποτέ σ’ αυτό. Από την αρχή το ενοικίασε η Γαλλική Σχολή, αργότερα χρησίμευσε και σαν προσωρινή κατοικία βασιλόπαιδος και τέλος μεταμορφώθηκε στο σημερινό διαμάντι στο στέμμα της Αθήνας. Ο Αντώνιος Δημητρίου και η σύζυγός του Φωτεινή (θυγατέρα του Λήμνιου καπετάνιου Δημητρίου Γλυκή) είναι ευεργέτες της Λήμνου, στην οποία προσέφεραν σημαντικά χρηματικά ποσά για την ανέγερση του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος στη Μύρινα (Μητρόπολη), εικόνες και χρυσά τάλληρα. Πάντοτε όταν υπέγραφε προσέθετε και την καταγωγή του. Αντώνιος ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Λ ή μ ν ι ο ς. Η κόρη του Ελένη παντρεύτηκε μέλος της οικογενείας Χατζηκώνστα, οικογενείας επίσης ευεργετών.
ΥΓ.: Περισσότερα για τον Αντώνιο ∆ημητρίου, στο βιβλίο μου που κυκλοφορεί, με τίτλο «Οι ευεργέτες της Λήμνου». Με κατέλαβε οργή όταν είδα φυτεμένους ασθενικούς φοίνικες στην πρόσοψη, ευτυχώς όμως εξαφανίστηκαν.
*Συνταξιούχος συμβολαιογράφος
