Κύριε διευθυντά
Σχετικά με την εύστοχη βιβλιοκρισία του καθηγητή Ευάνθη Χατζηβασιλείου σχετική με το πρόσφατο βιβλίο του καθηγητή Θανάση ∆ιαμαντόπουλου «Η αβασίλευτη του Μεσοπολέμου», στην οποία αναδεικνύει την πεμπτουσία του περιεχομένου του βιβλίου, δηλαδή τα αίτια που προκάλεσαν τελικά την κατάρρευση εκείνου του πολιτεύματος, που δημοσιεύθηκε στο φύλλο της εφημερίδος σας της 4/2/2024, ας μας επιτραπεί να προσθέσουμε και την ακόλουθη σκέψη:
Βέβαια το έργο του συγγραφέα αναφέρεται –όπως εξάλλου υποδηλώνει και ο τίτλος του– στην αβασίλευτη δημοκρατία του Μεσοπολέμου. Θα μπορούσε όμως ο ιστορικός ερευνητής προεκτείνοντας τη θεώρηση των γεγονότων της εποχής εκείνης κατά μερικούς ακόμη μήνες έως τον Αύγουστο του 1936, όταν πλέον το πολίτευμα είχε μεταβληθεί από αβασίλευτη σε βασιλευομένη δημοκρατία, να θεωρήσει την όλη αυτή περίοδο σαν μία ενότητα με εσωτερική συνάφεια και λογική σειρά διαδοχής των γεγονότων και να την εντάξει και χαρακτηρίσει υπό τον ενιαίο πλέον τίτλο «Η ∆ημοκρατία του Μεσοπολέμου».
Τα ίδια ελαττώματα, οι ίδιες αδυναμίες, η ίδια παθογένεια της «αβασίλευτης» που συνετέλεσαν στην αυτοϋπονόμευσή της και τελικώς στην πτώση της (ακρότητες, μισαλλοδοξία, εξοντωτικές διαθέσεις προς πολιτικούς αντιπάλους, αναζωπύρωση διχασμού, στρατιωτικές και εξωθεσμικές παρεμβάσεις κ.λπ.) παρουσιάστηκαν και καταταλαιπώρησαν και την εν συνεχεία σύντομη φάση της «βασιλευομένης». Που αυτή τη φορά όμως είχε το βαρύτερο αποτέλεσμα, την πτώση δηλαδή αυτής της ίδιας της Δημοκρατίας (ανεξαρτήτως εκφάνσεως) με την κήρυξη της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου.
Είχε πλέον καταδειχθεί ότι η συμβίωση των δύο κόσμων ήταν αδύνατος.
«Ο ανταγωνισμός και η μεταξύ τους εχθροπάθεια καθιστούσαν ανέφικτη την ομαλή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
*Πρ. Γ.Γ. Υπουργείου Δικαιοσύνης
