Κύριε διευθυντά
Με δέος παρατηρούμε την εξέλιξη γιγαντιαίων οικοδομικών εργασιών στο άλλοτε όμορφο Μαρούσι, που τιτλοφορούνται συνήθως –απλήστως– ως «επενδύσεις».
Ενα ακόμη κτίριο όμως, σε μέγεθος οικοδομικού τετραγώνου μάλιστα, όσο «πράσινο» ή «βιώσιμο» και αν είναι, δεν μπορεί παρά να καταλαμβάνει χώρο πολύτιμο εκεί όπου θα μπορούσε –και θα έπρεπε– να υπάρχει κάποιος –ύστατος πια– πνεύμονας πρασίνου και ελεύθερου χώρου.
Οι «φυτεμένες στέγες» πώς θα υποκαταστήσουν τα δένδρα, που δεν υπάρχουν πια; Ναι, με τα φύλλα, τα κλαδιά και τις ρίζες τους, για να ξαποστάσουν κάποτε στη σκιά τους τα παιδιά μας…
