Κύριε διευθυντά
Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα σχετικά με τα οικονομικά της Ιταλίας για το 2022, κάθε εκατ. ευρώ δημόσιας δαπάνης στον αθλητισμό απόφερε οκτώ εκατ. από ιδιωτικές επενδύσεις και 21 εκατ. ευρώ έσοδα. Λαμβάνοντας υπόψη την πληθυσμιακή διαφορά μεταξύ των δύο χωρών, τα αντίστοιχα ποσά για την Ελλάδα θα ήταν 166.000 (η δημόσια δαπάνη) και 1,3 και 3,5 εκατ ευρώ.
Εάν κάποιος προσθέσει στα πιο πάνω και τα οικονομικά οφέλη της άσκησης/αθλητισμού α) στην παιδεία (κυρίως μέσω τόνωσης των μηχανισμών μάθησης και μείωσης νεανικής παραβατικότητας), β) στην υγεία (π.χ. μείωση νοσηλειών και φαρμακοθεραπειών), γ) στην απασχόληση (η επαρκής σωματική/φυσική κατάσταση συνδέεται με ενισχυμένους δείκτες απασχόλησης), δ) στο περιβάλλον (η οργανωμένη άσκηση προάγει την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση) και ε) στην άμυνα, τότε γίνεται αντιληπτό γιατί η άσκηση/αθλητισμός εκλαμβάνεται ως ίσως το πλέον δραστικό πολυεργαλείο των σύγχρονων κοινωνιών.
Μήπως, λοιπόν, είναι καιρός να απομακρυνθούμε ως χώρα από το καταθλιπτικό μοντέλο του Homo Cafeterius για κάτι πιο εποικοδομητικό για το παρόν και, κυρίως, το μέλλον όλων;
*Ομότιμος καθηγητής
