Κύριε διευθυντά
Εκατό χρόνια πέρασαν από τον θάνατο του ηγέτη των μπολσεβίκων, Βλαδίμηρου Λένιν, ο οποίος ανέτρεψε το 1917 το τσαρικό καθεστώς και έτσι επεκράτησαν πλήρως στην απέραντη γη της Ρωσίας οι μπολσεβίκοι. Αργότερα, με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο μαρξισμός – λενινισμός επεξετάθη με τις λόγχες του σοβιετικού στρατού στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Μόλις όμως άρχιζε να διαλύεται η ομίχλη της κομμουνιστικής νύχτας, οι ψευδαισθήσεις κατέρρευσαν και παρέσυραν τα καθεστώτα της ΕΣΣ∆ και των «Λαϊκών ∆ημοκρατιών» στη διάλυση και στην ολοκληρωτική εξαφάνισή τους.
Ξεφυλλίζοντας, λοιπόν, στη Βαλλιάνειο Εθνική Βιβλιοθήκη –πριν από την αναστολή της λειτουργίας της–, βρήκα σε αθηναϊκή εφημερίδα του 1924 μια σύντομη αλλά ενδιαφέρουσα σκιαγράφηση του τότε αποβιώσαντος Λένιν. Την παραθέτω:
Η ΧΩΡΑ, 24.1.1924 – Κατόπιν μακρότατης και βασανιστικής ασθενείας, η οποία από έτους περίπου τον απέσπασεν οριστικά από της αναμίξεώς του εις τα κοινά, αφού τοσάκις έως τώρα ανηγγέλθη ο θάνατός του, απεβίωσε προχθές ο δικτάτωρ της Ρωσικής Σοβιετικής ∆ημοκρατίας Λένιν. Ο Λένιν υπήρξε μεγάλη ιστορική φυσιογνωμία. […] Επίμονος εκ φύσεως και διαθέτων θέλησιν τεραστίαν, εμελέτησε τας σοσιαλιστικάς δοξασίας της εποχής του και απέβη εις των δραστηριότερων προπαγανδιστών του σοσιαλισμού. […] Ιδεολόγος, αδιάλλακτος, άγριος εις την εμμονήν του εις θεωρητικά πορίσματα των μελετών του, προσέκρουσε οδυνηρώς εις την πραγματικότητα και από το 1921 η σοβιετική Ρωσία ήρχισεν υπό την ηγεσίαν του να τρέπεται εις μετριωτέρας και μάλλον εφικτάς πρακτικώς κατευθύνσεις. […] Η αλήθεια είναι ότι υπήρξεν εις εξαιρετικός διανοούμενος και αδάμαστος πολιτευτής υπέρ των ιδεών του. […] Ουδείς όμως δύναται ν’ αρνηθή ότι υπήρξε μία των ισχυροτέρων φυσιογνωμιών των αιώνων.
