Κύριε διευθυντά
Με λύπη μου διεπίστωσα ότι το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφυλοφίλων έδωσε την ευκαιρία σε ορισμένους να ξεσπαθώσουν κατά της Εκκλησίας, και όχι με τον πλέον κόσμιο τρόπο. Οντας και εγώ από τα εφηβικά μου χρόνια ανάμεσα στους εξυπνάκηδες μορφωμένους που… σνόμπαραν την Eκκλησία, αν και χριστιανή στην πράξη, με τον ερχομό στην Αγγλία, όπου ζω, του καινούργιου μας Αρχιεπισκόπου Νικήτα, συνειδητοποίησα το μέγεθος της άγνοιάς μου και ντράπηκα. Γεννημένος στην Αμερική και μεγαλωμένος από Ελληνες γονείς με την ελληνική γλώσσα και την ελληνική παράδοση ο Αρχιεπίσκοπός μας, με εντυπωσιακές σπουδές, υπηρέτησε την Εκκλησία σε διάφορες χώρες και είναι συντονιστής της Πατριαρχικής Ομάδας περί την Εμπορία Ανθρώπων και τη Σύγχρονη ∆ουλεία, πρόεδρος του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Εκκλησιών και πρόεδρος της Επιτροπής Νεολαίας. Eχει επίσης ηγετικό ρόλο στον διαθρησκειακό διάλογο.
Προβληματισμένος σοβαρά για την κατάσταση που επικρατεί στη σημερινή κοινωνία, μίλησε στο Hellenic Observatory του LSE (London School of Economics and Political Science) με θέμα «Does Europe need Religion?» («Χρειάζεται η Ευρώπη τη θρησκεία;»). Ξεκίνησε την ομιλία του εξιστορώντας την τεράστια προσφορά της Εκκλησίας ανά τους αιώνες, αρχικά με την Αγία Γραφή, η οποία έβαλε τάξη στο χάος, με οδηγίες και περιορισμούς, αναγκαίους για αρμονική συμβίωση των ανθρώπων, με παράδειγμα τις δέκα εντολές. Συνέχισε με το τεράστιο φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας, την έμπρακτη απόδειξη της χριστιανικής αγάπης, με κορυφαίο παράδειγμα τον Αγιο Βασίλειο. Τα ανθρώπινα δικαιώματα, με θρησκευτικούς ηγέτες όπως ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Τα χριστιανικά τάγματα και την προσφορά των μοναχών στη διατήρηση των κλασικών κειμένων και της γνώσης. Το πολιτιστικό έργο των ιεραποστόλων Κυρίλλου και Μεθοδίου. Και τα αριστουργήματα της τέχνης, όπως η Καπέλα Σιστίνα και τα έργα του Μποτιτσέλι και του Ντα Βίντσι.
Μας είπε ότι η Ευρώπη, που σήμερα δεν είναι πλέον μια χριστιανική κοινωνία, αλλά ένα συνονθύλευμα εθνοτήτων και θρησκειών, έχει καταντήσει σώμα χωρίς ψυχή, όπου κυριαρχεί ο ατομικισμός, η βία και η απληστία. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Και η θρησκεία, όλες οι θρησκείες σε συνεργασία, μπορούν και πρέπει να δώσουν πνοή σ’ αυτό το σώμα και ελπίδα για αλλαγή, για έναν κόσμο καλύτερο. Γι’ αυτό η Ευρώπη χρειάζεται τη θρησκεία.
*Φιλόλογος, ψυχολόγος, Λονδίνο
