Κύριε διευθυντά
Εξαιρετικά εύστοχη η περί τόπου (και αιτίας θανάτου) του Ρώσου αντικαθεστωτικού Αλεξέι Ναβάλνι περιγραφή του σωφρονιστικού (sic) κέντρου ΙΚ-3, από τον δημοσιογράφο σας Πέτρο Παπακωνσταντίνου («Κ», 21/2/2024): «Το σωφρονιστικό κέντρο ΙΚ-3 στην περιφέρεια Γιάμαλο-Νενέτς, στον Αρκτικό Κύκλο, περίπου 1.900 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Μόσχας, είναι απόγονος των στρατοπέδων καταναγκαστικών έργων, επί τσαρικής Ρωσίας και των γκουλάγκ της σταλινικής εποχής. Εκεί άφησε την τελευταία του πνοή, στα 47 του χρόνια, ο Αλεξέι Ναβάλνι, ο πιο διάσημος πολιτικός αντίπαλος του Βλαντιμίρ Πούτιν, την Παρασκευή, προκαλώντας θύελλα καταγγελιών στη ∆ύση για προμελετημένη πολιτική δολοφονία».
Περίπου 50 χρόνια πριν (1973), ένας ημέτερος ακραιφνής σταλινικός κομμουνιστής, ο άλλοτε αδιαμφισβήτητος ηγέτης του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης (1903-1973), θα άφηνε κι αυτός την τελευταία του πνοή, εξόριστος, στο Σουργκούτ της Σοβιετίας. Θύμα της λεγόμενης αποσταλινοποίησης, με την οποία μάλλον δεν συμφωνούσαν οι αντάρτες του λεγόμενου ΔΣΕ που εσύρθησαν στη Σοβιετική Ενωση, μετά την ήττα τους στον Εμφύλιο. Από την εξορία του ο Νίκος Ζαχαριάδης είχε εξομολογηθεί στον Αχιλλέα Παπαϊωάννου («Η Διαθήκη του Νίκου Ζαχαριάδη», εκδ. Γλάρος, σελ. 71, 1986, Αθήνα) τα εξής: «Τούτη η εξορία στην παγωμένη Σιβηρία διαφέρει. Απέναντί μου δεν έχω τον φασίστα, τον ταξικό εχθρό, για αντίπαλο. Τούτο το Σουργκούτ μου τρώει τα σπλάχνα. Φαίνεται πως εδώ θα αφήσω τα κόκαλά μου. Δεν υπάρχουν ελπίδες να βγω από δω. Εδώ θα πεθάνω και πολιτικά και βιολογικά». Και η αδιόρθωτη εμμονή του: «Ομως, αρχή μας είναι, εμείς οι κομμουνιστές, να κρατάμε το μέτωπο ψηλά, παντού και πάντοτε, σε κάθε περίοδο και κατάσταση και σε τούτη την ιδιόμορφη…».
Μόνο που η δική του περίπτωση δεν ήταν καθόλου ιδιόμορφη. Ηταν «μια από τα ίδια» που συμβαίνει στα «δημοκρατικοφανή» καθεστώτα (τύπου Πούτιν) στα οποία κάθε αντιφρονών, αν δεν δολοφονείται φανερά, στέλλεται προς… σωφρονισμόν στην παγωμένη Σιβηρία. Τα δε μοντέρνα γκουλάγκ δεν διαφέρουν καθόλου από τα περίφημα σταλινικά της περιγραφής του Αλ. Σολτσενίτσιν.
