Κύριε διευθυντά
Η προοπτική διεκδίκησης του αξιώματος του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ δίνει λαβή για κάποιες σκέψεις.
Η εν προκειμένω προϊστορία τείνει να επιβεβαιώσει τον «άτυπο» κανόνα, που θέλει το εν λόγω υψηλό αξίωμα να εναλλάσσεται μεταξύ κρατών με «ανέφελα» (διπλωματικά/διμερή) προβλήματα. Υπό το πρίσμα αυτό από κράτη όπως π.χ. η Ολλανδία, το Βέλγιο, Η.Β., Ισπανία, Γερμανία κ.ά. προήλθε κατά καιρούς η πλειοψηφία των γενικών γραμματέων του ΝΑΤΟ. Ομοίως, τη θέση του αναπληρωτή καταλαμβάνουν, νομίζω «παραδοσιακά», οι ΗΠΑ.
Συναφώς προκύπτει ότι κράτη-μέλη τα οποία εκτιμάται ότι διατηρούν «νεφελώδεις» (διμερείς) σχέσεις διεκδικούν προφανώς «δευτερεύοντα» διεθνή αξιώματα!
Και τούτο, ανεξαρτήτως τυχόν (πρόσκαιρων) περιόδων «νηνεμίας» και «ηρεμίας»…
Συμπληρωματικά, επισημαίνεται ότι τα υψηλά αξιώματα στην Ε.Ε. ενδεχομένως να διέπονται από ανάλογη λογική, προκειμένου να επιτυγχάνεται η προσδοκώμενη «ισορροπία» στην κατανομή των εκατέρωθεν αξιωμάτων.
*Πρέσβης ε.τ.
